×

Recensie

Alternative

19 november 2018

J.Mascis

Elastic Days

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Sub Pop

Elastic Days J. Mascis Alternative 3.5 J.Mascis – Elastic Days Written in Music https://writteninmusic.com

Hoewel er gelukkig sinds jaren van onenigheid nu zo af en toe weer een Dinosaur Jr. album uitkomt in de originele bezetting, hebben zowel bassist/vocalist Lou Barlow als vocalist/gitarist J. Mascis altijd meer inspiratie over dan ze uiteindelijk in die band kwijt kunnen. J. Mascis zien we zo nu en dan spontaan op allerlei albums opduiken binnen de Amerikaanse alternatieve muziekscene (zie laatst nog: Thalia Zedek en Luluc). Maar ook qua soloalbums groeit zijn output gestaag, dit is alweer de derde. Eentje voor de fans of doet iedereen er goed aan dit nieuwe werkstuk een keertje te horen? Voor de één kan er nooit genoeg J. Mascis zijn, voor de ander ligt er verveling op de loer. Is er een middenweg?

Ja en nee. Al zijn de positieve punten meer dan ooit tevoren gemakkelijk te identificeren op dit nieuwe werkstuk, Elastic Days. Regelmatig gooit hij er een heerlijke gitaarsolo uit dat zo’n herkenbaar handelsmerk van hem is geworden. Je pik ‘m er zo uit: oh ja, dat is een J. Mascis solo. Meer bijzonder is echter het drumwerk op dit album, dat hij zelf heeft ingespeeld. Geen idee, of hij na al die jaren naast Dinosaur. drummer Murph spelen en te hard soleren stokdoof is geworden (die kans is groot), maar die drums klinken op dit album net zo lomp hard als op een album van de band. Daardoor torenen ze boven de zomerse, veelal akoestische powerballads uit en houden ze je bij de les. Die drums en verrassende tempoversnellingen binnen een liedje, het zijn elementen waarop Mascis kan bouwen, voor als het even saai dreigt te worden.

Ja, want saai wordt het nogal eens. Hij is een fijn tekstschrijver, wie al jaren op de proppen komt met liedjes over onzekere liefde, gebroken harten, melancholie en ook zeker dromerigheid. Dat zal wel nooit veranderen, gelukkig. Maar Mascis in een (semi-)akoestische setting?: dat zeurt, zeikt, zanikt en piept maar door, totdat je er toch een beetje gek van word. Bij Dinosaur Jr. is het altijd mooi in balans, door de punky noisepop draai die ze er aan geven. Hier ligt verveling, verzadiging en voorspelbaarheid op de loer. Zelfs als hij er weer zo’n heerlijke solo uit gooit begint er zich langzaam een patroon te ontwikkelen en kun je zelfs een gaapje bij die solo niet onderdrukken. Kortom, te veel J. Mascis is gewoon te veel.  Dan is het een welkome afwisseling als zangeres Zoë Randell van het Australisch Luluc een duetje mee komt zingen op I Went Dust en wat blijkt, de stemmen passen heerlijk bij elkaar. Een andere opvallende gastbijdrage komt van Pall Jenkins (Black Heart Procession), niet zo sterk als Randell, maar ook hij doet een goede duit in het zakje. Er zijn meer gastvocalen, maar zij raken allen wat ondergesneeuwd of begraven in de mix van het album. Tot slot is het verrassendste lied Cut Stanger, dat met een meer venijnige drive en een minder zeurderig klinkende Mascis gewoon lekker stevig uit de hoek komt. Zo is het een album geworden met twee gezichten: soms verrassend en heerlijk zomers, soms te voorspelbaar en zeurderig. Daar moet wel bijgezegd worden dat J. Mascis er op dit album beter in slaagt dan ooit om die balans te laten doorslaan naar de positieve kant. Daardoor is Elastic Days stiekem toch wel een leuk albumpje geworden.



  1. See You At The Movies
  2. Web So Dense
  3. I Went Dust
  4. Sky Is All We Had
  5. Picking Out The Seeds
  6. Give It Off
  7. Drop Me
  8. Cut Stranger
  9. Elastic Days
  10. Sometimes
  11. Wanted You Around
  12. Everything She Said