Eind januari 2011 bracht Kaizers Orchestra hun eerste deel van de bloedstollende trilogie Violeta Violeta uit en op zaterdag 26 maart zijn onze Noorse helden live te bewonderen in Paradiso te Amsterdam. Written in Music spreekt met de flamboyante zanger en frontman Janove Ottesen over het idee achter deze unieke muzikale trilogie, het eerste album in de serie en de live-tour.

WiM: Meestal trekken jullie een aantal jaar voor één album uit. Het laatste echt nieuwe studioalbum Maskineri stamt uit 2008, als opvolger van jullie klassieker Maestro uit 2005. En dan kondigen jullie ineens zowaar een trilogie aan. Is dat het resultaat van een ongebreidelde inspiratie-golf?
Na Våre Demoner (2009), dat bestond uit ouder werk, hebben we keihard gewerkt aan nieuwe nummers. Dat ging zo voortvarend dat we ruim dertig nummers schreven vanuit het bedachte thema rond Violeta Violeta. Inmiddels is zelfs het tweede deel ook al helemaal klaar en nu zijn we bezig met het uitwerken van de nummers voor deel drie. Het tweede deel van de trilogie wordt in januari 2012 uitgebracht en het laatste deel in november van datzelfde jaar.

WiM: Violeta Violeta wordt aangekondigd als een romantische tragedie in trilogie-vorm. Kun je,  in grote lijnen,  het verhaal achter de trilogie vertellen?
Violeta Violeta vertelt het verhaal van Kenneth en Beatrice die een bloedmooie dochter (Violeta) krijgen. Hun kind is zelfs zo mooi dat ze vinden dat ze haar naam twee keer moeten schrijven, vandaar Violeta Violeta. Er ontstaat een relatiecrisis, vader Kenneth houdt het niet meer uit bij Beatrice, kidnapt zijn dochter en vlucht met haar de wijde wereld in. Zeven jaar lang kwijnt Beatrice eenzaam weg in haar verlaten huis en ze huilt elk jaar een emmer vol. Na zeven jaar huilen en haar verdriet verdrinken vindt ze het genoeg geweest en gaat ze, wraakzuchtig als ze is, op zoek naar man om haar kind terug te krijgen. De trilogie is een soort soundtrack bij een film die door Quentin Tarantino en de Coen Brothers samen gemaakt zou kunnen zijn (lacht).

WiM: Het eerste deel van Violeta Violeta kent een grote verscheidenheid aan stijlen. Haast geen nummer klinkt hetzelfde en het is toch altijd onmiskenbaar Kaizers Orchestra. Is die diversiteit een bewuste keuze?
Absoluut! Ik hou van spektakel en stemmingswisselingen in onze muziek. Op deze trilogie zitten er zelfs veel tempo-en stijlwijzigingen in de nummers zelf. Wel kan ik verklappen dat we op deel twee nog meer de recht toe-recht aan-rock & roll-kant opzoeken. En op deel drie zullen alle stijlen samenkomen denk ik, al zijn we daar dus nog druk mee bezig.

WiM: Jullie zijn nu aan het touren met dit nieuwe album. We zijn van jullie altijd spannende live-optredens gewend. Wat kunnen we dit keer verwachten?
Dit is een hele grote productie! We pakken echt flink uit met licht en geluid.  Vaak doen we dit voornamelijk in Scandinavië en touren we met een beperktere productie door Europa maar ditmaal nemen we het complete ‘circus’ mee.  Het wordt een heel andere show dan jullie van ons gewend zijn, al zullen we onze stijl nooit verloochenen natuurlijk.

WiM: Op het podium gaan jullie compleet op in jullie rol, met gasmaskers, olievaten en andere niet voor de hand liggende attributen. Hoe ervaar jij zelf deze rol?
Het is haast een manier van leven geworden. Ik heb in 2004 een Engelstalig solo-album (Francis Lonely Nights) uitgebracht maar heb gemerkt dat mijn hart, mijn passie toch meer bij Kaizers Orchestra ligt. Ik sluit natuurlijk niet uit dat ooit iets anders ernaast ga doen maar wanneer ik het podium opkom voor een Kaizers Orchestra-concert voel ik mij als Superman en denk ik haast dat ik kan vliegen! Heerlijk! Voorlopig zitten we allemaal vol adrenaline en creativiteit, daar genieten we enorm van. Er bestaat zelfs een kans dat Violeta Violeta als rock-musical opgevoerd gaat worden, geweldig toch!