Intergalactic Lovers aka vocaliste Lara Chedraoui en haar bende laten op het veelkleurige Exhale horen dat het vele reizen zijn vruchten heeft afgeworpen.

Na de vorige twee albums (debuut Greetings And Salutations en opvolger Little Heavy Burdens) gingen de Intergalactic Lovers uitgebreid op tournee en kwamen zo op de meest gekke plaatsen in Europa en daarbuiten terecht. Met het ouder worden (For The Young Ones) kwamen ook de verwachtingen steeds hoger te liggen.

Zoals de titel al aangeeft is dit album helemaal buitenwaarts gericht in tegenstelling tot de o zo charmante en kwetsbare houding die de groep in de begindagen aannam. Intergalactic Lovers willen iets met de wereld delen (een traag, maar trefzeker openbarstend No Shame) en doen dat via dit album waarop ze samenwerkten met de veelgevraagde producer Gil Norton (Pixies, Foo Fighters). Het illustreert hun grote ambities. Maar ook Chedraoui zelf laat zich niet onbetuigd: voor minder dan werelddominantie doen we het niet, zo laat ze assertief in de bio weten.

Exhale is een album met internationale ambitie, dat merk je. Eens de klik met de internationaal befaamde Norton er was, kwam het album gaandeweg tot stand. Het is overigens een fijn album geworden: poppy, met af en toe stevigere rockaccenten. Dat het schrijven van songs zuiverend werkt, hoor je onder meer tijdens Ego Wars of het bijna op stadiummaat gemaakte Fears.

Verleidelijke single Between The Lines zet met koortsige energie een knipoog naar René Magritte’s The Lovers vaart. De ingehouden pop van Coast To Coast heeft dan weer iets zomers in de aanbieding : “what are you waiting for?”, zo vragen Chedraoui & co. Ondanks de schijnbare luchtigheid voel je aan dat er veel werk kroop in de arrangementen.

Met Give It Up duikt er een lichte electrorocktoets op in het verlengde van bands als Interpol of Editors. Wat ons betreft niet de meest geslaagde koersrichting op dit anders wel gevarieerde album. Dan liever de meeslepende diepte en donkerte van Talk ! Talk !, met echo’s van The Cure of het zich langzaam naar een hoogtepunt werkend River waarin de stem van Chedraoui uitgedaagd wordt: “follow me down to the river // tired of waiting for you”. De kernsong op Exhale lijkt echter My I te zijn, waarin het onder meer gaat om identiteit, relaties en de grote, wijde wereld. Maar ook het overkomen van je eigen angsten is als thema erg aanwezig.

Exhale is een prima opvolger voor het misschien iets te bekritiseerde Little Heavy Burdens. Met dit positief ingesteld materiaal (de dromerige dansvibe in Let’s Go! : “inhale / exhale / why don’t we just let go?”) kunnen ze schaamteloos op de vele podia en concertzalen. De toekomst oogt mooi voor deze Intergalactic Lovers.