Met Ols Songd brengt I Am Oak hun nieuwe album uit. Tegelijk is de muziek die op dit album staat, al weer enige jaren oud. Oude nummers werden voorzien van een nieuwe aankleding en opnieuw ingespeeld. En niet zomaar. Thijs Kuijken, de spil achter I Am Oak, geeft aan dat de liedjes al oud waren, toen ze geschreven werden. Het gevoel dat de nummers opriepen, blijft echter. Dat maakt dat verleden en heden in de nummers door elkaar lopen. Horen we dat er aan af?

De nummers van Ols Songd zijn alle ingetogen. Dat merken we bij opener I Am Sound al en die ingetogenheid blijft alle nummers dragen. Hoewel een nummer als Yojijhito wat zwaarder in de begeleiding klinkt, blijft ook dat een ingetogen nummer. Yojijhito laat een mooie staalkaart horen van wat I Am Oak vermag. Klein blijft het, met fraaie melodielijnen en een zachte, warme stem, samenzang ook en, bijna verstild, gaat het nummer naar een plots einde.

De manier waarop Ols Songd klinkt, geeft ons het gevoel mee te mogen kijken bij het wordingsproces. Ooit in een slaapkamer geschreven, hebben de nummers nu mooie spaarzame aankledingen gekregen. Het is het klein houden dat het album zo mooi maakt. En het bijzondere, de oorspronkelijke uitgave van Ols Songd niet kennende, deze nieuwe uitgave klinkt alsof deze gisteren pas is opgenomen. Voor bezoekers van concerten van I Am Oak klinken de nummers niet onbekend; Cauliflower en Birches, om er twee te noemen, kwamen we live al tegen.

Terug naar het album, Kites In The Canopy heeft ook dat verstilde. Waar de rust voor de een misschien betekent, het lijkt allemaal op elkaar, neemt Thijs ons hier bij de hand, met zijn band en schetst zijn muziek beeldend, met zijn warme stem om het af te ronden. Veel is er niet nodig. De stem van Thijs en zijn gitaar maken Ols Songd tot een bijzonder samenhangend geheel.

Covers cover kent al ietwat meer instrumentatie, maar ook in dit nummer is rust het sleutelwoord. De gedachte aan Bon Iver komt op. Terwijl de desolaatheid van waar de muziek van Bon Iver vandaan komt, in Nederland niet zomaar benaderd kan worden, behalve misschien in de meest noordelijke delen van Groningen, vinden we iets van de sfeer van Bon Iver hier zeker terug. Maar ook namen als Mumford And Sons, The Head And The Heart borrelen op. Wel steeds in de kleinst denkbare liedjes dan. En zonder de overdaad aan instrumenten die de genoemde Amerikanen meevoeren. De stem van Thijs staat in het warme middelpunt van de muziek en de samenzang van I Am Oak geeft dat extra glans. Met dit vierde nieuwe en tegelijk oude album laat I Am Oak andermaal horen dat we niet voorbij de landsgrenzen hoeven te gaan voor mooie sferische folk.