×

Recensie

Alternative

25 mei 2019

Honeyblood

In Plain Sight

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Marathon Artists

In Plain Sight Honeyblood Alternative 4 Honeyblood – In Plain Sight Written in Music https://writteninmusic.com

De uit Glasgow afkomstige Stina Tweeddale heeft het zichzelf met In Plain Sight niet gemakkelijk gemaakt. Nadat al voor de eerste album release, medeoprichtster Shona McVicar de band Honeyblood verlaat, bekrachtigd ze een prima doorstart met Cat Myers als vast teamlid achter het drumstel. Op 7 februari jongstleden wordt er een contract met het onafhankelijke Marathon Artists label getekend en single The Third Degree gepresenteerd. Dat dit met de berichtgeving samenvalt dat ook Cat Myers zich van Honeyblood loskoppelt, is een zeer pijnlijke aderlating. De kracht zit hem namelijk zeker ook in de mooie tweestemmige samenzang. Hoe Tweeddale dit nu alleen oplost met de komende concerten in het verschiet is nog een groot vraagteken. Hopelijk vindt ze snel een vrouwelijke compagnon die deze rol vervult. De derde langspeelplaat verdient de aandacht van een groter publiek, en het perfecte platform daarvoor blijft toch absoluut het podium.

Wat is het heerlijk om gewoon een lekker aanstekelijk garagesurfend The Third Degree popdeuntje te horen. De samenzang roept zeer aangename herinneringen op aan de memorabele perfectionistische Phil Spector wall of sound periode, en deze in zijn gevormde meidenbands tot uiting laat komen. Niet voor niks ligt de songtitel wel heel dicht tegen het Philly Sound van het in de jaren zestig mateloos populaire The Three Degrees aan. Vervolgens schakelt Honeyblood met gemak naar de A Kiss from the Devil retro glamrock over. Wat er vooral bovenuit springt is de heldere John Congleton productie, die zelfs de gruizige passages treffend inkleurt. Wat komt het allemaal zo verdomd lekker binnen.

Dat het beëindigen van de muzikale samenwerking niet pijnloos verloopt vormt op In Plain Sight de rode draad. Thema’s als bedrog en verraad komen zeer nadrukkelijk terug. Een zin als I’m a dormouse and she’s the cat waarmee opener She’s A Nightmare eindigt zegt al genoeg. Stina beschouwt haar rol ondergeschikt aan die van Cat Myers, en ziet zichzelf meer als haar speeltje. Vrouwen winden er minder doekjes om dan mannen, en spreken wraakgevoelens direct intens uit. Het kwetsen is een doelgericht machtsmiddel. Geen gedraai, maar frontaal in de aanval. Het blijft zwaar balen dat je samen een mooi product afgeleverd, en je op het laatste moment in de steek wordt gelaten. Het zal mij niet verbazen dat de teksten vervolgens nog sterk aangedikt worden, voordat ze aan de buitenwereld gepresenteerd worden.

Honeyblood combineert het eigenzinnige van de Britpop te combineren met sterke zelfverzekerde jaren negentig indierock frontvrouwen die het geluid naar een hoger level tillen. Na het Honeyblood betitelde debuut, richten ze zich op het tweede album Babes Never Die meer op een ruigere gitaarsound. Tegenwoordig zoekt Stina Tweeddale de eenvoudige puurheid meer in los gestructureerde elektronica geintjes op. De zangeres verbergt een vibrerende kwaadheid in haar stem die net genoeg tegengas van de lieve achtergrondzang krijgt. Wat is dit een lekkere feministische punkplaatje geworden, waarbij de aanval voor de afwisseling niet alleen aan de dominante mannenwereld gericht is; we hebben dit net nodig.



  1. She's A Nightmare
  2. The Third Degree
  3. A Kiss From The Devil
  4. Gibberish
  5. The Tarantella
  6. Take The Wheel
  7. Touch
  8. Glimmer
  9. You're A Trick
  10. Twisting The Aces
  11. Harmless