Headphone verwierf in Nederland al enige naam met hits zoals Ghostwriter en She’s Electric. De band uit Gent probeert met dit album definitief door te breken in Nederland. Met een vernieuwende combinatie van indie en sombere electro, lijkt het op iets wat weinig te horen is in Nederland.

Hun sound is te vergelijken met een rustige versie van Muse. Dat merk je direct met het eerste nummer: Myotonic. Een rustige openener, met aparte effecten en goed gebruik van de synthesizers. Met de melancholieke stem van zanger Ian Mariën, zorgt hij voor een sobere stemming. De sobere stemming blijft bij veel nummers. Een paar daarvan zijn zeker extra aandacht waard.

Drop It is een nummer waarbij je niets anders kan dan meeknikken. Een nummer waar verborgen zomerklanken in zitten. Hoe beter je naar het nummer gaat luisteren, hoe meer je door zal hebben dat het hele nummer up-tempo is. De mix van up-tempo drums en gitaren, met een trage synthesizer zorgt voor een sombere toon.

Raincoat komt als eerste uit als single. Een ‘vrolijk’ nummer. In vergelijking met de rest van het album is dit het vrolijke nummer. Snelle drums, opgewekte gitaren en een prachtige samenkomst van stemmen. Geen mineuren, alleen majeuren. Als promotie voor dit album is dit zeker een goede keuze geweest.

Nummers zoals Riot, Drowning Sailor, The Children & The Thief, zijn de experimentele kant van deze band. Een zware bas, vertraagde drums en intense klanken. Ian Mariën maakt in deze nummers perfect gebruik van zijn Muse-achtige stem en geeft het een perfect donker gevoel.

Al met al is Riot een album waar zeker rekening mee gehouden moet worden. Een verrassende, vernieuwende sound. En aangezien dit soort talent zo dichtbij is, zeker een band die live gezien moet worden. Als Headphone op deze manier doorgaat zullen ze zeker mee spelen op de grote festivals en een grote naam worden.

https://www.youtube.com/watch?v=xpjBBIbjk7Y