Erg fraai is het tweede album van Hannah Cohen. De opvolger van het fraaie Child Time uit 2012 is een zowel muzikaal rijker als tekstueel dieper album.

De basis daarvoor ligt in de break-up met een geliefde die haar zeer na aan het hart ligt. In de interviews die ze gegeven heeft praat ze niet over één specifieke liefde heeft maar over meerdere en dat de break-up songs over meerdere break-ups gaan. De teksten zijn persoonlijk en geheel persoonlijk inleef- en invoelbaar en hakken er af en toe goed in (‘Tell me you still love me…if I ask you to leave her, would you?’ en als refrein ‘Tell me her name, tell me her name’ in albumopener Keepsake). Muzikaal steeds verrassend voltrekt zich in de teksten op Pleasure Boy een intiem en emotioneel muzikaal tafereel dat absoluut overrompelend genoemd mag worden.

Het zijn haar prachtige stem en de fraaie muziek die de teksten niet te zwaar doen klinken. De merendeels melancholieke songs hebben altijd een hoopvolle ondertoon. Haar muzikale maatje Thomas Bartlett (ook bekend onder het alias Doveman en vooral bekend als toetsenman voor Antony & The Johnsons, The National en prominent muzikant in The Gloaming) was voor het maken van Pleasure Boy haar steun en muzikale toeverlaat. Samen hebben zij met de juiste muzikanten om zich heen (beiden hebben een geweldig netwerk) een collectie sterke en originele songs opgenomen.

Cohens tweede album laat zowel tekstueel als compositorisch een grote groei horen. Songs als Lilac, de pianoballade Watching You Fall, het qua ritme lekker stuiterende Fake It, het prachtig opbouwende Claremont en het van zware bas voorziene, jazzy Queen Of Ice zijn super smaakvolle songs boordevol muzikale ideeën die allemaal even goed uitpakken. De andere songs op het album doen daar niet veel voor onder. Hannah Cohen heeft met Pleasure Boy een zeer sterk tweede album gemaakt dat haar talent nog meer dan haar debuut in volle glorie openbaart.