×

Recensie

Alternative

19 november 2017

Gun Outfit

Out of Range

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Paradise of Bachelors

Out of Range Gun Outfit Alternative 4 Gun Outfit – Out of Range Written in Music https://writteninmusic.com

Inmiddels hoeven we de snikhete woestijnrock met vleugjes altcountry van Gun Outfit niet meer te vergelijken of te linken aan een bepaalde muzikale “scene”. De band klinkt zo eigen dat je maar 1 lied hoeft te horen om uit te roepen “ooooh, dat is Gun Outfit”. De zo kenmerkend neergezette sfeer vult je hoofd met reizen over kale vlaktes, eenzaamheid, maar ook rust en vrede. Wegdromend, je eigen wereld bouwend met de muziek als soundtrack.

Door de concrete inspiraties en onderwerpen laat de band deze keer wel minder ruimte over voor eigen interpretatie op het nieuwe album Out of Range. Hun Bandcamp en Paradise of Bachelors label promotiepagina leest als een uitgebreide recensie en uiteenzetting van deze concepten en wat blijft er als recensent dan over om te doen, als ze het zelf al zo uitgebreid omschrijven? Met invloeden zoals Orpheus en Eurydice, godin Cybile, John Ford en Samuel Beckett zijn ze cultuur bewuster dan ooit  en creëren ze tekstueel wel een afstand met de toevallige luisteraar die even geen zin heeft om diep te graven. Gelukkig maakt dat niet uit, want eigenlijk hebben ze alleen sfeer en eigenzinnige muzikaliteit nodig om ons in te pakken. Met zoals altijd weer een hoofdrol weg gelegd voor bandleiders Dylan Sharp en Carrie Keith die hun meestal cleane gitaren uiterst herkenbaar met elkaar verweven tot een heerlijk jengelend geheel en ook vocaal elkaar goed aanvullen of afwisselen: Sharp wat droger, Keith wat spookachtiger. De gortdroge en trage ritmesectie doet de rest. Wederom is de muziek op Out Of Range niet vooruit te branden, noem het anti-tempo, maar dat maakt het geheel des te meer broeierig en desolaat. Psychedelica en niet te plaatsen geluiden zijn nog prominenter aanwezig nu  Henry Barnes (van Amps for Christ en Man is the Bastard) vast bandlid is geworden. Hij neemt instrumenten mee als bouzouki en dulcimer, maar ook eigen bouwsels die hij “sibanjar” en “springocaster lapslide” noemt.  Voornamelijk door slides en een banjo te horen in The 101 klinken ze meer country dan ooit tevoren, met af en toe een psychedelische uitschieter als sitar-achtige klanken opduiken of een elektrische gitaar even lekker uit de bocht vliegt. Maar over het algemeen wordt er een zeer eenvormige sfeer doorgetrokken waarin het lekker verdwalen is. Laat je meevoeren, even weg van de koude winter in Nederland. Enkel Background Deal valt uit de too, met ene boogie bles tempo, viool en een voor dit album wel erg ruige gitaarsolo. Evengoed een leuk liedje, maar het verbreekt onze roes.

Zo kan Gun Outfit op deze manier nog jaren muziek maken, met een zeer herkenbare en eigenzinnige aanpak die moeiteloos betovert. Daardoor hoeft er muzikaal ook niet veel te veranderen, want ze weten ons als geen ander in te pakken met steeds dezelfde middelen. Wellicht doen ze goed aan om op het volgende album tekstueel minder complex te werk te gaan. Of zijn wij gewoon lui?

 



  1. Ontological Intercourse
  2. Landscape Painter
  3. Cybele
  4. Strange Insistence
  5. The 101
  6. Slow Realization
  7. Sally Rose
  8. Three Words
  9. Primacy Of Love
  10. Background Deal
  11. Second Decade