×

Concert

05 juni 2016

Green Vibrations: een groenig relaxfeest

Geschreven door: Natalie Polman

De hoelahoepels en diabolo’s vliegen je om de oren, hippies en hiphoppers lopen gebroederlijk door elkaar heen en nergens slingert een plastic bekertje op de grond: Written In Music was op de vijftiende editie van Green Vibrations; een festival opgezet op het Carillonveld voor de Universiteit Twente. Net als onder meer Dauwpop moest het festival wegens het samenvallen van Hemelvaart uitwijken naar een andere datum. Voordeel: het is uitstekend weer.

Ook leuk: wij als pers krijgen bij binnenkomst behalve een armbandje voor het backstagegedeelte een heuse Green Vibrations beker (er past maar liefst 0,4 liter in!) en liefst vijf consumptiemunten. De dag begint goed.

Die beker krijgen overigens alle (betalende) bezoekers. Is je drankje op, lever je ‘m in bij de bar en krijg je uit een schoon exemplaar je nieuwe drankje. Beker onverhoopt kwijt? Voor één muntje (à 2,60 euro) haal je een nieuwe. Ideaal systeem dat véél meer festivals zouden moeten invoeren. Her en der staan zelfs asbakken!

Op Green Vibrations staan geen Typhoon of Kensington, wel is krijgen beginnende en veelal lokale acts de kans zich te laten zien voor zo’n drieduizend enthousiaste muziekliefhebbers. De kakelverse band Anna Logue aan het begin van de middag. Met nog geen vijf liveoptredens op het cv weet de band een interessant geluid te produceren. Zanger/gitarist Ties Roeleveld laat zijn stem enorm de hoogte in gieren en bassist Ronald Zuidinga stopt niet met lachen. Het festival ontwaakt langzaam en dus volgt het grootste deel van het handvol aanwezigen het optreden zittend of liggend in het gras. Het deert Anna Logue niet.

Naast het bandpodium is er een ravepodium (met voornamelijk techno- en psytrance), basspodium (meer mainstream beukmuziek) en chill-out area, waar ook een deejay staat, je een henna-tattoo kunt laten zetten, een versgeperst sapje kunt drinken of een biertje kunt halen bij Loet’s bar, een vesting gemaakt van bierkratten. Als we voor het eerst langslopen is er een lesje sonologie aan de gang. Ja, de weggespoelde voorraad hersencellen kun je bij Loet weer een beetje aanvullen.

Als de zon het hevigst op onze snoeten brandt dient Dann Thomas aan. Net als Anna Logue komt de band uit Enschede. De band maakt tamelijk brave muziek en echt heel erg dansen doet het publiek niet. Als Bryan Adams cover Run To You wordt ingezet, zingt een aantal mee.

Toch: als rond etenstijd Nairobi Golf Kid aftrapt, wordt het menens. Waar net 45AcidBabies al wat mensen aan het dansen kreeg, verzamelen zich nu flink wat mensen voor de vierkoppige indieband met leden uit Enschede en Utrecht. De studioversies van de slimme ritmische liedjes klonken al heel fijn, op het podium krijgt Nairobi Golf Kid iedereen aan het dansen. We horen een ontzettend zomerse, speelse en funky band met een warme zang als leidraad. De band meldt op de Popronde te staan. Geheel terecht, in onze oren. Hopelijk levert het ze de verdiende aandacht op.

Na nog vele hapjes, drankjes en dansjes bij de Rave stage sluit The Grand East (uit het grootse Diepenheim) het festival af. De band speelde eerder onder de naam Texas Radio en wat ons betreft had deze naam nooit veranderd moeten worden. De vuige band(leden) spelen hun lijf, leden en lange ongekamde haren in het zweet en publiek volgt naadloos. Een nieuwe EP is er, maar wij horen de band het liefste live. Tevreden wandelen we het bijna brandschone terrein af.