×

Recensie

Alternative

20 september 2017

Godspeed You! Black Emperor

Luciferian Towers

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Constellation Records

Luciferian Towers Godspeed You! Black Emperor Alternative 5 Godspeed You! Black Emperor – Luciferian Towers Written in Music https://writteninmusic.com

Het Canadese postrockcollectief Godspeed You! Black Emperor (verder: GY!BE) definieerde al van bij het prille begin mee de grenzen van het postrockgenre, met elementen uit (neo)klassiek en punk. Met elk album werden de bakens ervan veel wijder en breder. Resultaat: Luciferian Towers is de allerbeste GY!BE plaat in lange tijd.

Eerder konden fans zich al laven aan stukjes en brokjes uit die nieuwe plaat. Zo was er die hen zo kenmerkende cryptische communicatie waarmee je als fan toch enkel weer de wenkbrauwen danig fronste en slechts “qué?” kon uitstamelen. En dan was het plots eindelijk zover en werd de hele Luciferian Towers, hun zesde inmiddels, integraal op de wereld los gelaten. De allereerste luisterbeurt zorgde beurtelings voor herkenning en vertrouwen, wat te maken heeft met die ronduit unieke sound van het veelkoppige GY!BE collectief die de inspiratiebron vormt voor vele andere groepen (zoals bijvoorbeeld Oiseaux Tempete).

Zo zet de donkere opener en titeltrack meteen de toon. “Welkom terug in GY!BE land!” lijkt die te zeggen, waar schaduw talrijk is en af en toe een heel klein streepje licht voor afwisseling zorgt. De compositie klokt af op net geen negen minuten, maar weet daarin zowel bevreemding als glorieuze schoonheid op te wekken. In de vele geluidslaagjes ontwaar je elementen van (post)folk, maar dan zodanig dat je veeleer aan bizarre science fiction moet denken.

Het nieuwe Luciferian Towers maakt deze keer misschien nog het meest het verschil in zijn sonische architectuur : dat merk je aan die erg opvallende structuur met het drieluik Anthems For No State, dat samen met het eveneens uit drie segmenten bestaande Bosses Hang een van de twee kernstukken van het album is. Muziek geïnspireerd door een niemandsland en staatslozen. Meteen is duidelijk dat GY!BE trouw blijft aan haar sociopolitieke en kunstzinnige opvattingen en met dit muzikaal manifest alweer geen kinderpartijtjes aandoen.

Telkens weer zijn er die minutenlange passages die naar nasmeulende as en solfer ruiken en rechtstreeks uit de hel afkomstig lijken. GY!BE tekent steevast voor loeiharde duivelsuitdrijving, voor minder doen ze het niet. Hun muziek heeft hoofdzakelijk kwaadheid en woede als bron. Op een of andere manier gaat de groep zo in op verval en het verdwijnen van schoonheid. Slaan en zalven, zo wordt weleens gezegd. Bij hen gaat dat haast als vanouds gewoon samen. Eenzaamheid, tristesse en verlatingsangst? GY!BE is altijd uw trouwste vriend, in goede en ook tijdens minder goede dagen. Zij verklanken immers wanhoop en troosteloosheid als geen ander.

Bovendien laat GY!BE zich nooit ofte nimmer in met vrijblijvendheid. Hun complexe en vaak woordenloze muziek lijkt allereerst een machtige, hondsluide oerschreeuw te evoceren. Alles moet er nu eenmaal aan en nog voor dat gebeurt kunnen alle versterkers, violen en doedelzakken die er zijn maar best in overdrive. Nog een allerlaatste keertje verschroeiend hard uithalen, nu het nog kan. Dat geeft de sfeer van dit album goed weer.

Het nieuwe album verklankt knap de moeilijke tijden. De wereld gaat gebukt onder allerlei problemen (orkaan Irma, klimaat, migratie, ‘fake news’,..) en GY!BE levert met dit nieuwe album zoals te verwachten viel, een fraai tegengewicht. Of misschien eerder een houvast in moeilijke tijden. Ze zetten een prachtig baken uit waarop fans kunnen vertrouwen en leveren hoop op revolutie en andere tijden, iets waar hun cryptische communicatie ook op alludeert : “informed by the following grand demands: an end to foreign invasions; an end to borders; the total dismantling of the prison-industrial complex; healthcare, housing, food and water acknowledged as an inalienable human right; the expert f*****s who broke this world never get to speak again.”. Het lijkt een uitreksel van Bertrand Russell, Foucault of Adorno, maar aan het woord is GY!BE.

Het boeiende aan Luciferian Towers is de manier waarop de groep speelt, met traag, zachtjes en uiterst zorgvuldig opgebouwde spanning om die vervolgens wellustig te kunnen laten vieren. Net zoals de lucht die je in- en uitademt, heel organisch en natuurlijk. Eb en vloed, komen en gaan. Zo zijn de hier gepresenteerde composities veelal bijzonder knap in elkaar gevlochten geluidscollages waarin verschillende passages of bewegingen zitten, een gedachte die ondersteund wordt door die wederom bijzondere hoes die het beeldende en filmische karakter van de muziek erg goed in de verf zet.

De opwinding schuilt ‘m vaak in de glorieuze euforie die de Canadese groep tot stand weet te brengen. Hoor hoe in de openingstrack vertrokken wordt vanuit het ritme van een kloppend hart, maar even goed ook donkerte en science fiction om naar het einde toe te belanden in een memorabele melodieuze beweging waarin zowel op hol geslagen free jazztrompetten, zachte, aanhoudende drum en fluit te horen zijn. Hoor hoe Bosses Hang pt 2 zich in een dollemansvaart naar een climax toe werkt. Hoor hoe in het opgejaagde eindpunt Anthem For No State pt 3 de groep zich tegoed doet aan een streepje punk & country en zo de termen ‘orgasme’ en ‘climax’ herdefinieert om vervolgens erg abrupt te stoppen. In de handen van gelijk welke andere band is dit slechts kakafonie, in de handen van het oppermachtige GY!BE maakt dit allemaal deel uit van een uiterst fascinerend en hypnotiserend verhaal.

Rest ons nog te zeggen dat Fam/Famine omwille van de neoklassieke invloeden onze favoriet is en dat de intro van Anthem For No State (pt. 1) een van de allerschoonste dingen is die de groep tot hiertoe op plaat zette. Luciferian Towers is overigens een uitstekende soundtrack bij het wisselen der seizoenen.

Luciferian Towers is een niets ontziende, magistrale plaat waaarop GY!BE in haar opperbeste vorm te horen is en daar kan werkelijk niéts tegenop. De groep doet op zijn tournee België (Vorst Nationaal) en Nederland (Paradiso) aan. We staan in afwachting van de nakende apocalyps te trappelen om deze sombere, maar oppermachtige bende live mee te maken.



  1. Undoing A Luciferian Towers
  2. Bosses Hang pt 1
  3. Bosses Hang pt 2
  4. Bosses Hang pt 3
  5. Fam / Famine
  6. Anthem For No State pt 1
  7. Anthem For No State pt 2
  8. Anthem For No State pt 3