Na de veel te vroege dood van vriend Jason Molina bracht Glen Hansard een groep muzikanten, die eerder met Molina hadden gespeeld, bij elkaar om als verdrietverwerking Molina’s songs te spelen. Nooit gedacht om die opnamen ooit uit te brengen bleken ze echter zo goed te zijn dat er een selectie van 5 werd gemaakt. Zie hier de oorsprong voor it was triumph we once proposed…..the songs of Jason Molina.

De vriendschap van Hansard en Molina gaat lang terug. Eigenlijk vanaf de begindagen (1996) van Songs: Ohia, de band van Molina. Hansard zat toen in The Frames (1990), de band die flink furore aan het maken was vanuit Ierland en over Europa, en zocht op basis van wat hij van Songs:Ohia gehoord had, contact met Molina. De mannen werden onmiddellijk dikke vrienden en de bands speelden veel met elkaar.

Molina, die in maart 2013 op 39-jarige leeftijd, aan de gevolgen van zwaar alcoholisme en het daardoor falen van de organen, overleed had een grote impact op Hansard. Ze vonden elkaar in de intensiteit van muziek maken en voordragen. it was triumph we once proposed…..the songs of Jason Molina is daarom voor Hansard-fans die Songs: Ohia niet kennen een geweldige kennismaking. Voor diegenen die de band wel kennen een prachtige herintroductie.

it was triumph we once proposed…..the songs of Jason Molina is een prachtige ode geworden aan Molina, de man die met Songs: Ohia en ook solo een fraai oeuvre achterliet. Doordrenkt van melancholie met teksten soms bitter van toon, maar toch altijd vol hoop over de toekomst. De keuze in songs is mooi en met een versie van Being In Love (van The Lioness uit 2000) als opener wordt weergaloos de toon gezet. Een mooi slepende versie van Hold On Magnolia sluit daar naadloos op aan. En ook het bekende Farewell Transmission krijgt een heerlijk lange prachtversie mee, vooral door een weergaloos zingende Hansard. De twee korte, maar al net zo intense, songs Vanquisher en White Sulfur, sluiten de ep prachtig af.

Met het in Wilco’s The Loft studio’s in Chicago met Jennie Benford, Rob Bochnick, Justin Carroll, Jeff Pannell en Dan en Rob Sullivan opgenomen it was triumph we once proposed…..the songs of Jason Molina geeft Hansard wederom aan volledig zijn eigen muzikale pad te kiezen. Muziek maken waarin hij puur zijn hart en gevoel laat werken. De manier waarop hij de songs van Molina naar zichzelf toetrekt is onweerstaanbaar. Hij weet uit de vaak sombere teksten van Molina juist de positieve strofen naar voren te halen waardoor hij de songs een nieuwe intensiteit meegeeft. Als Hansard zingt ‘The real truth about it is no one gets it right’ sluit hij daar een nog duidelijker ‘The real truth about it is that we’re all supposed to try’ op aan. En als hij de laatste regels zingt van ep-afsluiter White Sulfur, ‘So then, I have to be going, okay’ kun je niet anders als geëmotioneerd achterblijven.