Met wederom een vermaarde mix van kwaliteitsliteratuur, auteurs en muziek was de vrijdagavond weer een enerverende avond met veel te veel moois om allemaal te kunnen zien. Wij kozen voor en avond vol mooie muziek.

De uitgelezen mogelijkheid om het festival goed te beginnen was het optreden in de mooiste zaal van het festival: The Royal. De jonge Britse Laura Marling trad reeds 2 jaar terug op Crossing Border op maar haar muzikale groei is zo uitzonderlijk dat er nu een groter podium voor haar gereserveerd was. En ze pakte met een grandioos optreden de zaal volledig in. Vooral veel werk van haar laatste album A Creature I Don’t Know en een geweldige nieuwe song, die ze solo speelde, maakte dit optreden de ideale opener van het echte festivalgedeelte. Daarna was het een kwestie van keuzes maken.

Wij kozen voor het optreden van Other Lives die in de, voor hun veel te kleine, Waterloo een prachtige set speelden. Wat zijn die songs van hun album Tamer Animals toch mooi en vooral live komen ze uitstekend uit de verf. Een band die in 2011 de harten van velen terecht heeft gestolen. Het folk-electro gezelschap Lanterns On The Lake was prima op hun plek in de Duitse Kerk. Hun heerlijk folksongs met uitwaaierende gitaren en electro-elementen kreeg in de ruimte en galm van de kerk een extra dimensie. Frank Turner deed in de Buchanan trouwens een vertrouwd en gloedvol punkpop optreden. Ook hier had hij de zaal binnen no time op zijn hand. Veel oud en vertrouwd werk speelde hij.

Om de avond te vervolgen waren er zoveel mogelijkheden dat we ook hierin een keuze moeste maken. De fraaie 3voor12 set die dEUS deed snakken naar meer, maar dEUS is momenteel veel in ons land te zien dus konden we een keertje overslaan. Daarnaast was de zaal bomvol. Ook Josh T Pearson hebben we dit jaar al gezien en hoe briljant dat optreden ook was we sloegen nu even over. Met de keuze voor St.Vincent maakten we de goede. Wat een geweldig optreden maakte zij ervan in de Waterloo. Strakke spannende songs met lekker rafelig gitaarwerk en haar prachtige verschijning maken van elk St.Vincent optreden een feest. Maar de show van vanavond was mooi uitgebalanceerd tussen nieuw werk van haar laatste album Strange Mercy en ouder werk. En we mogen vooral ook de prachtige Pop Group cover niet vergeten. St.Vincent is rijp om volgend jaar een van de grotere podia van Lowlands te gaan veroveren. St.Vincent kan een groot idool gaan worden en de songs hebben alles in zich om daaraan bij te dragen.

Erg fijn was het optreden van Gavin Friday vervolgens in The Royal weer. De herkennismaking met de verloren zoon, zo werd het overduidelijk door het publiek gevoeld. De songs van zijn nieuwe album Catholic en zijn oudere werk, vooral die van zijn meesterlijke Each Man Kills The Thing He Loves werden met veel graagte door het publiek opgenomen. De begeleiding van de muzikanten was niet altijd even sterk maar de presentatie van Friday stond als een huis. Het was een genot de man weer met zoveel klasse op het podium te zien staan en zijn stem klonk beter dan ooit!