×

Recensie

Alternative

08 mei 2017

Gabriella Cohen

Full Clusure And No Details

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Captured Tracks Records

Full Clusure And No Details Gabriella Cohen Alternative 3.5 Gabriella Cohen – Full Clusure And No Details Written in Music https://writteninmusic.com

De Australische Gabriella Cohen is de helft van garagebluesduo The Furrs, maar nu heeft ze de tijd gevonden om haar solodebuut op te nemen. Full Closure and No Details kwam vorig jaar in Australië uit en is nu pas wereldwijd beschikbaar, zoals wel vaker het geval.  De overeenkomsten met The Furrs zijn  dat het nog steeds rammelend lo-fi klinkt en een typerend Australisch geluid bevat; een tempo dat eigenlijk net te traag is, instrumentatie dat niet helemaal strak klinkt en vocalen die rondzwalken. Toch is dit overduidelijk haar solo-album.

Een conceptalbum over een gebroken hart en een stukgelopen relatie. Sterker nog, dit concept wordt erg goed vastgehouden. In de opener kondigt ze al aan dat het de verleden tijd betreft als ze zingt, “No one ever loved you like I do”. In I Don’t Feel So Alive gaat ze vervolgens verder met: “This could bet he last time that we get together”. Toch brengt haar ex het hoofd weer op hol en verkondigt ze, “Well I had too much coffee to think. It’s not helping you’re making me weak in the mind”. Het zijn platgereden paden, maar wel goudeerlijk en consistent.

Die platgereden paden komen we ook muzikaal weer tegen. Zeker opener Beaches klinkt met zijn echo-effecten, koortjes en overheersende zang zeer Phil Spector-achtig. Het is een trend binnen de kleine jangle- en garagepop revival die steeds vaker terugkeert. Zo vaak dat het gebruik ervan inmiddels dreigt te vervallen in een slechte gimmick. Echt cliché wordt het hier gelukkig niet en dat is puur te danken aan Gabriellas typerende Australische sfeer en een sterk concept. Gelukkig bevat de muziek ook genoeg variatie en invloeden van andere genres om het interessant te houden. Het rammelende lo-fi randje maakt de plaat charmanter, terwijl een flinke scheut psychedelische gitaren het album een schop onder de kont geven. Echt verrassingen krijgen we pas te horen bij Feelin’ Fine, een experiment met autotune dat finaal de mist in gaat. Een leukere verassing is het met koortjes, strijkers en dronkemans gelal volgepropte This Could Be Love, dat de overtreffende trap van chaos bereikt door vocale bijdrages van koeien en kippen te gebruiken. Het afsluitende Alien Anthem klinkt tot slot zo kinderlijk en tegendraads dat alleen de noiserockers van Deerhoof als vergelijkingsmateriaal kan dienen. Toch zijn het slechts speldenprikjes op een album vol voorspelbaarheid en een rotsvast tekstueel concept. Die voorspelbaarheid is niet erg, maar juist de experimenten laten horen dat Gabriella Cohen misschien wel een meer eigenzinnig vervolgalbum in zich heeft.



  1. Beaches
  2. I Don't Feel So Alive
  3. Sever the Walls
  4. Yesterday
  5. Piano Song
  6. Feelin' fine
  7. Downtown
  8. Dream Song
  9. This Could Be Love
  10. Alien Anthem