×

Fraaie Québec zondagavond met M. Ward en War on Drugs

Geschreven door: Dick Hovenga

Overdag de prachtige stad en de vele parken in om van het fantastische weer te genieten en vanaf 6 uur concerten gaan zien. Het leven kan niet veel mooier zijn. Op het grote podium staan vandaag grote pop acts met Shawn Mendes als hoofd/slotact. Het gegil is tot in de stad te horen. Ik sla deze maar even over…

Wij kiezen voor wat compleet anders op het tweede podium van het festival. Vreemd genoeg is het tweede podium een plek waar dan maar 4.000 mensen kunnen staan. Echt wel heel veel kleiner dan mainstage dus (daar kunnen tussen de 80 en 100.000 mensen bij). Programmering is fijn met M. Ward en War on Drugs.

M. Ward

M. Ward blijft een erg fijn muzikant om te zien en horen. Zijn laatste plaat What A Wonderful Industry (een lekker cynische kijk naar de muziekbizz) is wederom een erg fijn album en hij speelt er vanavond veel songs van. Fijne band heeft hij ook meegenomen weer. Lekker hecht spelend in dienst van de songs en steeds net de extra aanzet geven om de songs nog beter te maken.

M(atthew) Stephen Ward is naast een fijn zanger, met teksten die er echt toe doen, ook een fijn gitarist die steeds met zijn solo’s iets meer uit zijn songs weet te halen. Het publiek heeft hij gelijk bij de eerste songs aan zijn voeten en de geweldige ambiance (plek, heerlijk weer) doet vervolgens de rest. Mooi optreden!

Het laatste War on Drugs album A Deeper Understanding kon mij helaas maar weinig boeien. Het leek alsof ze met hun geweldige derde album Lost in the Dream voor mij hun kruid hadden verschoten. Het optreden van vanavond wilde ik echter toch graag meemaken. Juist ook door die geweldige ambiance (ik hoorde dat Bonobo, die vrijdag op dezelfde tijd speelden als Neil Young en ik dus helaas niet kon zien, hier ook een geweldig optreden gaven) misschien iets in me zou weder losmaken.

War on Drugs

En dat deden ze. Met een subliem geluid blies de band de songs van het laatste album vol leven in. Maakte ze opwindender dan ze op plaat klinken (ik heb na het optreden ook het album weer even geluisterd maar live pakt het me veel meer in…) met veel fraai soleerwerk van bandleider/songschrijver Adam Granduiciel. Grote drijvende kracht van de band is de ritmesectie (vooral de bassist) die steeds weer lekker aanzetten en de druk op de songs houden.

De songs worden steeds weer lekker lang doorgezet gedragen door de geweldige reacties van het publiek. Het moet voor de band toch wel weer heel anders aanvoelen om hier te spelen. De avond hiervoor sloten ze op het grote plein van Montreal, Montreal Jazz af met een groots gratis optreden (40.000 mensen) daar. Nu voor een veel kleinere groep mensen en de directe reacties stijgen ze de lucht in. Altijd fijn om een band te horen die naar en hoogtepunt toewerkt en net op het moment dat je denkt dat ze zijn nog een extra stap daar bovenop doen. Mijn herwaardering voor War on Drugs heeft live hier in Québec plaatsgevonden.

Foto’s: Stéphane Bourgeois

Meer Festival d’été de Québec 2018: