Met als volledige titel Fink & The Royal Concertgebouw Orchestra Live In Concert komt singer/songwriter Fin Greenall, beter bekent als Fink, nu met de opnames van een wel heel bijzondere, eenmalige ontmoeting tussen zijn groep en het Koninklijk Concergebouworkest vorig jaar in Amsterdam. Karakteristiek voor dit live album is hoe de subtiel rauwe stem van Fink versmelt met de klanken van het orkest. Daarbij zijn de betrokken partijen er grotendeels in geslaagd om kitscherige clichés te omzeilen. Het resultaat melodisch, opzwepend en bij tijd en wijle bovendien zeer bombastisch.

De stukken zijn gearrangeerd door componist Jules Buckley, wiens achtergrond als orkestarrangeur duidelijk is te horen in de twee spannende, instrumentale werken die het album rijk is. Daarbij heeft hij zichzelf ook bewezen in de stukken waarin hij door zijn gelaagde arrangementen zowel Fink als het Concertgebouworkest tot hun recht laat komen. Deze balans is uitstekend in de openingsstukken Berlin Sunrise en Hard On All Of Us en in de welgeslaagde afsluiter Sort Of Revolution.

Berlin Sunrise neemt je aan de hand met zachte openingsklanken die, naarmate het stuk vordert, steeds grootser worden. Als tegenhanger op de vocalen zet het Concertgebouworkest op een goed moment The Infernal Machine in, een spannend en dynamisch sterk afwisselend stuk, even later gevolgd The Unanswered Question, dat lijkt voort te borduren op eenzelfde soort sfeer. Deze instrumentale uitblinkers geven het album nog een extra accent mee. Vooral The Infernal Machine kent een aantal bombastische hoogtepunten, de overgang naar het stuk Wheels, waarin de blues feel van Fink voorop staat voelt daardoor lichtelijk abrupt en niet helemaal passend. Een betere aansluiting vormt Perfect Darkness, waarin er weer een rol is weggelegd voor beide partijen. Het is echter pas bij Sort Of Revolution dat Fink en het Concertgebouworkest weer helemaal in elkaars verlengde komen te liggen en een prachtig klankplatform creëren voor de stem van Greenal.

Mede dankzij de doordachte arrangementen en de subtiele accenten, wordt de luisteraar van begin tot einde in de ban gehouden van de muziek. Even subtiel lijkt ook de keuze om het applaus na afloop van elk nummer nog even goed uit te lichten. Maar dit album kan het hebben, immers moet dit applaus moet wel oprecht zijn geweest.

Op 25 oktober vindt in Melkweg Cinema een eenmalige screening plaats van dit concert.