×

Concert

25 oktober 2015

Fink mysterieus in de mist

Geschreven door: Tirtsa Haas

Setlist

  1. Fall Into The Light
  2. Pilgrim
  3. Fear Is Like Fire
  4. Hard Believer
  5. White Flag
  6. Warm Shadow
  7. Wheels
  8. Perfect Darkness
  9. Too Late
  10. Truth Begins
  11. Looking Too Closely
  12. Sort Of Revolution
  13. Yesterday Was Hard On All Of Us
  14. Berlin Sunrise

Fink in het Koninklijk Concertgebouw, op papier een prachtige combinatie. Met de unieke samenwerking tussen Fink en het Koninklijk Concertgebouworkest uit 2012 nog vers in gedachten, zijn de verwachtingen hoog gespannen. Helaas werd donderdagavond in werkelijkheid dat mooie plaatje niet waargemaakt.

Zonder al te veel poespas verschijnen er vijf gestaltes op het podium. De zaal nog rumoerig van het voorprogramma en vol anticipatie op wat komen gaat, duikt de band direct in het eerste nummer Fall Into The Light, afkomstig van het in 2014 verschenen album Hard Believer. De toon is gezet voor een duistere en mystieke avond. De rauwe stem van zanger Fin Greenall klinkt galmend door het Concertgebouw met de woorden ‘We fall into the light, We fall into the night’ en geeft precies het karakteristieke geluid van artiest en band weer.

IMG_2844Daar waar prachtnummer Pilgrim eerder als ‘big ending’ zou passen aan het einde van de set, verrast Fink een afgeladen zaal door dan maar gewoon met een ‘big beginning’ los te gaan. Inmiddels is het op het podium door de rookmachine zo mistig geworden, dat Fink niet meer is dan een schim in de nacht. De koplamp spotlights achter de heren geven wel een mooi effect qua licht, maar verder blijft het een mysterieuze setting.

Men lijkt gebiologeerd, jong en oud staat vooraan als in trance volledig overgeleverd aan de klanken van Fink tijdens Fear Is Like Fire. De sterke band, met onder andere Ruben Hein achter de toetsen, weet Greenall perfect te begeleiden. Drummer en percussionist Tim Thornton is drijvende kracht met hartslagmatige basdrums. Hard Believer krijgt deze avond voor het eerst een groot applaus na een fijne jam.

Een grote zaal voor muzikanten die niet per definitie op de voorgrond hoeven te treden, geen enkel moment laten de bandleden zich echt gelden. Geen woord te veel, af en toe een goedkeurend lachje over een weer en verder volledige focus op de instrumenten en de muziek in al hun nederigheid. Het karakteriseert deze sympathieke band. Nadeel hiervan is dat geen enkel moment echt contact wordt gezocht met het publiek. De afstand voelt dan ook groot tussen zaal en podium, maar voor alle aanwezigen die in hun eigen wereld zijn gekropen zal het niet hebben uitgemaakt.

IMG_2837

Halverwege de set vormen Warm Shadow en Wheels (met Thornton op cajon), beide afkomstig van het album Perfect Darkness uit 2011, een lichtpunt in de avond met veel reactie uit de zaal. De bandleden genieten zelf ook zichtbaar, getuige de pret die Ruben Hein en gitarist Chris Nicholls hebben.

Voor Perfect Darkness verschijnen drie dames van Ladies Of The Lowlands op het podium. Het brengt iets meer variëteit in de sombere set, maar helaas worden de dames volledig overstemd door de drums, bas en galm. De galm is de hele avond in overvloed aanwezig. Het past bij de muziek van Fink, maar zo richting het einde van de set begint het simpelweg te veel en haast vervelend te worden, versterkt door de akoestiek van het Concertgebouw.

_MG_7755Hoe meer het einde van de set nadert, des te meer de nummers monotoon beginnen te klinken. Too Late is muzikaal mooi in opbouw, er mankeert weinig aan, maar toch lijkt het een herhaling van zetten na alle andere nummers. Truth Begins doet daar nog een schepje bovenop en doet bijna besluiten het te laten voor wat het is. Gelukkig komt daarna enige spontaniteit terug na het spelen van Looking Too Closely. Greenall en band hebben het duidelijk enorm naar hun zin, blijkend uit de woorden van Greenall ‘This is awesome, I love it!’

De band verdwijnt kort van het podium. De gedachte speelt nog heel even door het hoofd, zouden ze dan toch terugkomen voor een toegift met orkest? Een heel orkest kan het niet genoemd worden, maar de wens komt uit. Amsterdam wordt getrakteerd op Yesterday Was Hard On Us en Berlin Sunrise met enkele strijkers van Phil Strings ter verrijking van de nummers. Helaas blijken ook hier de drums en galm de rest te overstemmen.

Fink in het Koninklijk Concertgebouw, op papier een prachtige combinatie. Een perfecte setting met een stil en aandachtig publiek dat zich moedwillig in trance laat meeslepen door de muziek en een band die er onwijs veel zin in heeft. Vanavond bleef het echter jammer genoeg bij een galmende mysterieuze Fink in de mist.

DSC_0490

Fotografie: Andreia Esteves

DSC_0482

Setlist

  1. Fall Into The Light
  2. Pilgrim
  3. Fear Is Like Fire
  4. Hard Believer
  5. White Flag
  6. Warm Shadow
  7. Wheels
  8. Perfect Darkness
  9. Too Late
  10. Truth Begins
  11. Looking Too Closely
  12. Sort Of Revolution
  13. Yesterday Was Hard On All Of Us
  14. Berlin Sunrise