×

Concert

06 juli 2018

Jazz Montréal 2018

Fijn Brian Blade Fellowship, spannende Chet Doxas op Montreal Jazz

Geschreven door: Dick Hovenga

Nog zo’n concert waar we al weken naar uit keken was die van de band rondom drummer Brian Blade, The Fellowship Band. De fraaie Monument-National was de plek om de band aan het werk te zien. De zaal die dit festival vrijwel altijd tot aan de nok vol zit.

Brian Blade | The Fellowship Band

De band heeft immer een fijne akoestische sound die maar weinig versterkt hoeft te worden, eigenlijk daarom in een kleine zaal de meeste impact heeft. In het begin van het optreden hier is het dus even zoeken naar het juiste geluid, vooral op het podium. De muzikanten blijven in het begin van de set druk aanwijzingen geven aan de mensen van het podium geluid. Maar als dan eenmaal het geluid goed is komt de band los.

Blade geeft aan dat ze al sinds kort na de oprichting van The Fellowhip Band op het festival speelden, einde jaren negentig dus, en dat ze het nog steeds geweldig vinden hier te komen. Goed te begrijpen. Ze spelen in een prachtzaal een heel concert (geen festival inkortingen hier op Montreal Jazz…) en geeft ze allen de inspiratie alles te geven wat ze in zich hebben.

Wat een ontzettend fijne groep muzikanten heeft Blade toch om zich heen. Van pianist Jon Cowherd, tenor saxofonist Melvin Butler, altsaxofonist en basklarinettist Myron Walden tot aan bassist Chris Thomas zijn het topmuzikanten die elkaar perfect aanvoelen en elkaar opstuwen om hun beste werk te laten horen. Blijft een gigantisch mooi gezicht als muzikanten elkaar versteld doen staan met wat ze in hun solo’s stoppen en dat ook uitstralen.

De mooie lange set is opgebouwd uit werk van hun ondertussen rijke oeuvre en het valt weer eens op hoe traditionele jazz tot hogere dimensies kan worden opgevoerd. Het vakmanschap straalt van de band af. De solo’s prikkelen, bouwen niet alleen op naar climaxen maar hebben echt emotionele inhoud, verbluffen vaak zelfs. Daarnaast zitten de composities vol prachtige melodieën die steeds weer door elk instrument anders worden opgepakt maar immer tot een volmaakte eenheid worden teruggebracht. Brian Blade & The Fellowship Band is jazz van een buitencategorie. Heel snel ook weer eens naar de fijne akoestische clubs in de lagen landen halen.

Chet Doxas

Wat een straffe band heeft de New Yorkse saxofonist Chet Doxas mee trouwens. Een band die hij Rich In Cymbals noemt. Hij speelt de late gig in Gesù, die heel coole jazzclub, maar de sfeer die er met twee gitaristen, en bassist (en turntableist) en een drummer wordt neergezet neigt eerder naar cool alternative dan naar jazz. Natuurlijk is het spel van Doxas prominent, zijn aanwezigheid op het podium ook, maar wat knallen de mannen er een heerlijk op rock gedreven rafelig geluid doorheen.

Spannend om te zien hoe zij alternative met jazz combineren en dat met veel energie en een fraai uitwaaierend geluid doen. De composities zijn gevarieerd, van ingetogen met mooi opgetrokken gitaarwerk tot aan stevig rockend en naar een climax duwend. Doxas speelt daar met sterk en strak spel overheen, pakt de rustige momenten in de composities om adem in ze aan te brengen en haalt ze vervolgens weer terug naar de power van de band.

Erg interessant wat Doxas hier laat horen en zien. Juist ook omdat een groot scherm met een specifiek beeld het idee achter de composities omschrijft. Of dat nu een zelfportret van Robert Mapplethorpe of een bekraste en van duidelijk kritische tekeningen voorziene landkaart van Amerika is. Doxas maakt niet alleen zo standpunten. Met zijn muziek al net zo. Benieuwd welk alternative of jazzfestival deze band naar de lagen landen haalt. Super interessante band.

Meer Festival International de Jazz de Montréal 2018: