×

Recensie

Alternative

30 november 2017

Falling Man

Ghost

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Vynilla

Ghost Falling Man Alternative 3.5 Falling Man – Ghost Written in Music https://writteninmusic.com

Falling Man gaat verder zonder frontman Sam Louwyck. De songs lagen klaar, ze hadden enkel nog een Sander Van Den Broeke nodig om het verhaal van de Gentse rockband terug te doen kloppen.

Op Ghost, de opvolger van het succesvolle debuutalbum Falling Man, horen we de groep terug aan de slag gaan met een resem invloeden. De protopunk van Wire en Suicide (Mister Vega), het lyrische van The Fall en dat gekoppeld aan een goed in het oor liggende popvibe. En toch laat Ghost stappen horen in een ruimer proces. Het is opnieuw zoeken naar een evenwicht.

Het kwartet gaat er terug voor. Met een druggy, vuile sound en dito songs die het best gedijen in zweterige, rokerige clubs en concertzalen. Songs als het logge, bedwelmende My Ghost waarin afgerekend wordt met een aantal demonen uit het verleden. Ook elders, zoals met de bijtende, venijnige single Beach Blues wordt duidelijk dat de hier gepresenteerde songs, opgenomen door producer Wouter Vlaeminck (Raketkanon,..) in de Gentse The Yellow Tape vooral bedoeld zijn voor prikkelende concertjes.

Opener Sleep trekt zich op aan een dirty ass bluesriff. Erin beschreven wordt het gevoel de slaap niet te kunnen vatten. En toch maakt dit een primitief jachtgevoel in ons wakker. Iets verderop: het aan Placebo verwante Robot Kaput, met aan de basis een hoekig, repetitief drumritme dat stevig vaart maakt en opgejaagd wordt met luide gitaren. De nieuwe versie van Falling Man houdt overigens de groove nauwlettend in het oog, zonder het melodieuze uit het oog te verliezen.

Tien songs lang zoekt de groep diverse uithoeken van het muzikale spectrum op. En toch klinkt Ghost opvallend consistent. Teken dat dit een strakke groep is die speelplezier aan smaak koppelt. Er is subtiele donkerte aanwezig – onder meer tijdens My Ghost dat zich opwerpt als een van de uithangborden van het album. Maar ook lichte(re) passages duiken op. Falling Man kan hondsbrutaal uit de hoek komen, maar als het erop aan komt zit er veel blues in het DNA van de groep. Zoals tijdens Red Haze dat de blues van Jon Spencer Blues Explosion in herinnering brengt. “Forever is a lie”, zo luidt het in het onheilspellende Soon waarin Falling Man het beste van TC Matic in een en dezelfde song vat. En dan is er nog de bevreemding van Wrong Song waarin Elvis en mathrock elkaar vinden, waarna The Grid, een meer dan aardige instrumental, het album besluit.

Deze songs zijn geen eeuwigheid beschoren, dat beseffen ze bij Falling Man ook. Maar for the time being zijn de tien songs op Ghost aanbevolen luistermateriaal voor eenieder die zich al eens laaft aan vuile concertjes waar het bier welig tiert.



  1. Falling Man
  2. Robot Kaput
  3. Beach Blues
  4. Mister Vega
  5. My Ghost
  6. Real Haze
  7. Soon
  8. Blood Moves
  9. Wrong Song
  10. The Grid