×

Recensie

Alternative

29 december 2018

Delta Sleep

Ghost City

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Big Scary Monsters

Ghost City Delta Sleep Alternative 4.5 Delta Sleep – Ghost City Written in Music https://writteninmusic.com

Ghost City is een triomftocht van het sterke Britse collectief Delta Sleep uit Canterbury met het startpunt tussen de ruïnes van dromerige post-punk uit tijden van vergaande glorie. Als basis werkt men zich vanuit het onschuldig klinkende startsein een weg door de steeds hardere sound met een explosie aan chaotische mathcore als eindresultaat. Dit alles om het idee achter het verhaal van de plaat te versterken. Ghost City is het beeld van een toekomstige kijk op de wereld die geregeerd wordt door een collectief aan multinationals, die zich samen bundelen als een grote metropool. Een kapitalistische commune, waarbij vrijwel alle natuur is vernietigd, en uitgestorven diersoorten niet meer een begrip zijn, maar de realiteit. Alleen nog zichtbaar op bewaarde filmbeelden. Een niet zo’n rooskleurig beeld van een futuristische gemeenschap, waar technologie gezien kan worden als de hedendaagse goddelijke kracht. Een net zo doordacht complex concept uitgevoerd in even lastige muzikaal technische hoogstandjes.

Het spontane begin van Sultans of Ping, inclusief het gelach in de studio is rustgevend te noemen. Dreampop met daarbij hoopvolle zang van Devin Yüceil, gevolgd door een spontane gitaarsound. Deze softe aanpak is niet representatief voor wat snel hierop volgt. Mooie koortjes, die het tempo behoorlijk opvoeren, en al voor het einde van de opener wordt de totale vernieling ingezet. Drums die marcheren door aanvallende brokken muzikaal gitaargeweld. Wat is dit een openbaring om in dit hoorspel van Delta Sleep deel te mogen nemen. Bij After Dark worden we getrakteerd op melodieuze en evenwichtige gitaren, waar de versterker steeds een standje hoger wordt gezet. Gelijktijdig ontwikkelen de vocalen zich van lief tot bijtend inclusief de wat hese oerschreeuw. Verbittering zal vervolgens het sleutelwoord worden, hoe eenzaam kunnen we stilte ervaren.

Ghost gaat verder als de rondleiding door het vernietigende landschap. Omdat er niks is, ervaar je de rust, al loert de dreiging vanuit boven als een Big Brother naar ons toe. Na het ritmisch sterke begin van Single File vervolgt een bijna emotieloos, cynisch verslag over lucht welke te onveilig is om in te ademen, en huizen met een decoratische functie, niet geschikt als woonruimte. Vanuit een computerscherm wordt je als een marionet gedirigeerd. De opgekropte woede gaat zich halverwege een weg leiden als Devin Yüceil eindelijk helemaal los gaat. Nu al zet Ghost City je aan om bewuster over het milieu en het internetgebeuren na te denken. Dotwork is nachtelijk wakker worden, en denkend aan escapisme. Is er leven buiten The City, waarmee niet simpelweg een stad wordt bedoeld, maar het opgesloten zitten tussen denkbeeldige muren. Er straalt ondanks de onmacht ook een glimp van hoop in door.

Dream Thang; het eindeloos weg rennen, en na twee maanden ervaren dat je geen stap verder bent gekomen. Paranoïde door het uitzichtloze, de muziek brengt je tot bedaren. Krachtige drumpartijen als logge voetstappen in het zand. Blijkbaar is er toch een bestaan in een ander gebied mogelijk, waar de natuur wordt ingeademd, en deze frisse zuurstof het denkbaar maakt om jeugdherinneringen op te roepen in Sans Soleil. Krachtige percussie welke synoniem staan voor een onregelmatige, krachtige hartslag. Ze weerspiegelen het opgewonden gevoel. Bij El Pastor lijkt het allemaal zo mooi. Groene natuur, en dieren die zo ver weg gestopt zitten in het geheugen, waardoor de namen vergeten zijn. Onduidelijk of het om een fata morgana gaat, die ontstaat door koortsig en uitgeput ijlen, een hologram gevormd door heersende robots en computers? Of daadwerkelijk een stukje geredde aarde. Victorie. De dreampop waar Sultans of Ping mee begon, is hier weer aanwezig, al is er nu een flinke hoofdrol voor drummer Blake Mostyn.

Glass bestaat uit een collage van klanken, geheimzinnig en niet plaatsbaar, een mantra met een negatief zwaar onderbuikgevoel. Geen woorden, die zijn overbodig. Ontwaken met bebloede handen in Floater. De oorsprong hiervan is onduidelijk, felle lichten weerkaatsen de zon en hemel. Een opstand? Een oorlog? Zwevend lijkt de geest zich los te koppelen van het lichaam. De echo op de zang, welke onder invloed lijkt te zijn. Het vervelende gevoel wordt versterkt door de hard binnen komende gitaren, maar wat valt er hierdoor een effectieve last van je af; gewoon heerlijk hoe het hier los lijkt te gaan. Alles komt in deze track samen. Dan de anti climax in Afterimage. Uiteindelijk verlangend naar de gestuurde veiligheid en geborgenheid van The City. Zo geprogrammeerd leven dat de heimwee naar een gecontroleerd bestaan het grootste verlangen is. Een folky getint einde door de akoestische gitaren en singer songwriter achtige stem van Yüceil. Uiteindelijk lijkt er niks te veranderen, en volgt het slaafse voortbestaan, al het rebelse is onderdrukt.

Ghost City is een melodieuze conceptplaat geworden waar de oorspronkelijke hardcore punk en mathcore invloeden zijn terug te vinden, maar niet domineren. Genoeg materiaal om over na te denken, de teksten en de muziek sluiten prima op elkaar aan, zonder elkaar in de weg te zitten.



  1. Sultans Of Ping
  2. After Dark
  3. Ghost
  4. Single File
  5. Dotwork
  6. Dream Thang
  7. Sans Soleil
  8. El Pastor
  9. Glass
  10. Floater
  11. Afterimage