×

Recensie

Alternative

12 januari 2018

Dean McPhee

Four Stones

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Hood Faire

Four Stones Dean McPhee Alternative 4.5 Dean McPhee – Four Stones Written in Music https://writteninmusic.com

De uit Bingley, West Yorkshire (UK) afkomstige McPhee (Blast First Petite) is solomuzikant op elektrische gitaar. Op Four Stones, zijn derde overigens al, ontpopt hij zich als huisleverancier van hypnotiserende muziek waar je eigenlijk geen genoeg van kan krijgen. Zijn nieuwste worp Four Stones is de opvolger van het in 2015 uitgegeven Fatima’s Hand waar de mogelijkheden van de elektrische sologitaar opnieuw worden verkend. Dat levert een vaak huiveringwekkende sound op waarin McPhee soms in de weer is met drones en loops en met zijn gitaarexercities slechts kiekenvel opwekt.

In ons kleine Belgenlandje zou je dan bijvoorbeeld kunnen verwijzen naar wat Spookhuis (het alterego van Brusselaar Raphaël Absalonne) zoal uitvreet en ook al zijn er gelijkenissen (bvb. instrumentale sound), evengoed zijn er verschillen met zijn Britse tegenhanger op te merken : zo zoekt McPhee minder heil in de psychedelica-/surfrichting en situeert zijn artistieke drift zich veeleer in een lossere, meer organische en vrijere zoektocht naar atmosferische gitaarklanken.

Op zijn nieuwe werkstuk verzamelt de Britse sologitarist deels wat ouder werk, meer bepaald een handvol geremasterde tracks die eerder slechts gelimiteerd op cassette verkrijgbaar waren (via het Folklore Tapes label). Maar met Danse Macabre en de maar liefst op een klein kwartier afklokkende titeltrack (goed voor zowat de helft van het album en een absoluut hoogtepunt in deze songyclus) hoor je ook hoe hij als muzikant blijft evolueren. Hij intrigeert, bezweert en hypnotiseert waardoor je het bijzonder lastig krijgt om jezelf niet te blijven laven aan de muzikale zoektocht die hij op Four Stones tracht te vatten. Zoals een killer drug waar je eigenlijk niet genoeg van krijgt en waar je steeds vaker naar teruggrijpt.

What you hear is what you get. Niets in de handen, tenzij een enkele elektrische gitaar en een erg beperkt aantal effecten. McPhee houdt het op dit volledig live opgenomen album vooral op sobere eenvoud, maar maar weet daarentegen wél hoe hij een al te fraaie gitaarplaat in elkaar moet draaien. En dat maakt dat we wel kunnen spreken van een revelatie. Vooral ook omdat McPhee het type muzikant is dat met uiterst minimale middelen voluit voor sfeer gaat.

In vijf composities, goed voor een half uurtje muziek, krijg je een traag opgewekte, maar lang aanhoudende hallucinerende klanktrip waarbij McPhee je helemaal mee op reis neemt. Doorheen de tracks voel je een ongrijpbaar iets dat langzaam maar behoedzaam naar de keel grijpt. Rauwe, hypnotiserende emotie is het, gevat in de al te bijzondere klankwereld van McPhee. Four Stones is een ronduit verbluffend album.



  1. The Blood Of St John
  2. The Devil's Knell
  3. Rule Of Threes
  4. Danse Macabre
  5. Four Stones