×

Concert

19 november 2018

De Piek in Vlissingen draait door (benefietavond)

Geschreven door: Peter Urbanus

17 november organiseerden vrijwilligers van De Piek in Vlissingen een ouderwets gezellige benefietavond voor het geplaagde en met sluiting bedreigde concertpodium. Tal van bands kwamen gratis spelen als steun voor de nu 48 jaar oude Piek. In het verleden speelden hier legendarische of later soms zelfs wereldberoemd geworden bands (Eddy & The Hotrods, Tröckener Kecks, Simple Minds, Whisky Priests, Herman Brood, Nico, Claw Boys Claw en vele, vele anderen). Maar de armlastige gemeente Vlissingen zag er deze zomer geen heil meer in om het concertpodium nog langer open te houden. Bestuur en vrijwilligers willen nu op eigen benen het bestaansrecht van de Piek alsnog aantonen. piek22

Vlissingen, verarmde arbeiders- en havenstad, waar van over zee vreemde invloeden komen binnen waaien. Vaak in de frontlinie, meermaals plat geschoten. Achter de indrukwekkende blingbling van de Boulevard ligt een ietwat verpauperde binnenstad. De Piek is gevestigd in de Hellebardierstraat, een zijstraat van het door stadsvernieuwing grondig verknalde Bellamypark. Opmerkelijk genoeg blijken de bar en de uitgeleefde kleedkamer op de bovenverdieping, met duizenden handtekeningen, oude posters en andere parafernalia aan de muur, na decennia grotendeels ongewijzigd. Misschien verstandig, want volgens (oud)-vrijwilligers en -medewerkers spookt het bovenin het oude complex.

brightt

Zeeuwse artiesten en bands als The Brightt, Suicide Chicken, Blues Sensation, Superfly, The Slaves, Peetman Wisse, Solof, Hobbyisten, Jeremy Lahr, Woodworks en DJ Rhino traden 17 november geheel voor nop op. The Brightt uit Terneuzen verdient even een aparte vermelding. Jonge, zelfs piepjonge gasten met een geweldige instrumentbeheersing, geniaal samenspel en eigen songs die staan als een huis. Je kon er geen vinger op leggen, maar funk, Hendrix, sixties en psychedelica buitelden over elkaar heen, op een fijn tapijtje van Hammond-klanken. En dat zonder hun leadzangeres Francien Buysrogge, die wegens ziekte verstek moest laten gaan. Zanger-leadgitarist Max van Rijs ving het zonder haperen op. The Brightt heeft op dit moment twee EP’s getiteld Remedy en Evidence uit en Johan Derksen gaf ze al eens aandacht in een van zijn programma’s. Hopelijk horen we hier nog veel meer van. In de bar sloegen de singer-songwriters Jeremy Lahr, Peetman Wisse (country en blues) en Solof zich er akoestisch doorheen met goede zelfgeschreven songs.

Maar ja, zie maar dat je vandaag de dag met je zelfgepende nummers binnen komt in regionale muziekcafés en concertzalen. Voor jazz is het aantal gelegenheden op een hand te tellen. Tribute- en coverbands per strekkende meter, vaak erg knap en professioneel, maar voor eigen creativiteit en uitingsdrang is bar weinig plek in de regio. Ondanks dat de geldbomen tot in de hemel lijken te groeien en de regering hemel en aarde bewoog om schatrijke multinationals nog meer te likken op ondeugende plaatsen, zitten de podiumkunsten nog steeds in het verdomhoekje. Linkse hobby’s, volgens liegende en frauderende zulthoofden. Maar als zo’n eigenwijs bandje landelijk doorbreekt staan al die bobo’s natuurlijk vooraan te glunderen.

Zeeland lijkt misschien onbeduidend, maar bracht een buitenproportioneel aantal zeer succesvolle bands en artiesten voort. Bløf en Racoon natuurlijk, maar ook Gorefest, JB Meijers, Rik Mol,The Juke Joints, Danny Vera en het helaas zeer onderschatte en virtuoze Nuff Said. Gitarist Angelo de Rijke, nu professioneel muzikant en ex-begeleider van Anouk en Acda en De Munnik, jamde net als de mannen van Bløf ooit in de Piek. Ook de winkel van een van ‘s lands bekendste gitaarbouwers, Sjak Zwier, zit op een steenworp afstand van de Piek.

Voor zulke nationale uithangborden voor je provincie, maar vooral ook voor al die bandjes die elke week oefenen en ploeteren in hun oefenhok en dromen van succes, en muzikanten die willen jammen met anderen, zijn zalen als de Piek broodnodig.

Podium de Piek staat zo ongeveer al sinds de oprichting in 1970 ter discussie. Was het niet wegens zedenverwildering of gebruik van niet officieel toegestane genotsmiddelen door bezoekers, de laatste jaren draait het vooral om het aloude geld, of beter gezegd gebrek daaraan. Vlissingen is door pech, demografische tegenwind en ongelukkige beslissingen een zogeheten Artikel 12-gemeente geworden en geld investeren in cultuur is er dan niet meer bij. Het schijnt zelfs niet te mogen.

Middelburg staat er overigens niet veel beter voor, maar kent met De Spot een prachtige, prima geoutilleerde concertzaal, evenals Goes (‘t Beest). Typerend is wel dat een verbouwing van zo’n zaal gerust tonnen mag kosten, maar dat het budget om goede, eigenzinnige, creatieve bands te boeken buitengewoon mager is en blijft. Ach, prestige mag wat kosten. Middelburg dankt daar de beruchte theaterbouwput aan, waar zeker 25 miljoen euro spoorloos in verdween. Ik denk maar even niet aan al het moois dat je had kunnen doen op cultuurgebied met een fractie daarvan.

Ook de Piek ontkwam niet geheel aan de verzakelijking van lokale concertpodia. De zaal was tot deze zomer onderdeel van de Cultuurwerf, die wegens onvoldoende perspectief en een volgens de deskundologen (een gedegen rapport heeft niemand in kunnen zien) noodzakelijke doch onbetaalbare verbouwing, de zaal 1 juli sloot. Vrijwilligers ijveren nu voor een voortzetting. De Piek is geen kat met negen levens, maar met 99 levens.