×

Concert

11 november 2017

De ontdekkingsreis van Le Guess Who?

Geschreven door: Edwin Hofman

We zijn inmiddels alweer toe aan de elfde editie van Le Guess Who? Het Utrechtse festival heeft zich ontwikkeld tot een van de toonaangevende stadsfestivals in Europa. Dat blijkt eens te meer uit de grote internationale toeloop. Voeg daarbij het grote aanbod aan acts en je kunt spreken van een festival van formaat. Dan is het enorme TivoliVredenburgcomplex met zijn vele podia een wel heel praktische locatie, ook al is er op vele andere plaatsen in de stad ook iets te doen in het kader van Le Guess Who? Zo is er op vrijdag bijvoorbeeld ook het Lombok Festival.

Een van de thema’s van Le Guess Who? is ‘exploring the unknown’. Het vraagteken in de festivalnaam staat ook voor een uitdaging om te ontdekken, vragen te stellen, open te zijn en jezelf onder te dompelen in iets nieuws. En om te midden van alle disharmonie in de wereld van vandaag schoonheid te blijven zoeken en vinden.

Dit levert een mooi en uitdagend programma op dat de meest uiteenlopende muzieksoorten laat horen. Door het aanwijzen van een aantal ‘curators’ (waaronder Shabazz Palaces, James Holden en Han Bennink) wordt de programmering alleen maar verrassender.

Op de openingsavond, donderdag, staat Sun Kil Moon in een vol Vredenburg. Het is fascinerend te zien hoe de band en natuurlijk vooral voorman Mark Kozelek binnen no time het publiek bij de strot grijpt. Kozeleks uitstraling en krachtige stem prikkelen en boeien. Zijn inspiratie komt nog steeds uit het leven van alledag en hij weet gevoelens, gedachten, rituelen en voorvallen nog steeds op een bijzonder dwingende manier te beschrijven en voor het voetlicht te brengen. Kozelek is chroniqeur en dagboek tegelijk. En hij dirigeert zijn band. Hoewel de muziek intens is, blijft er ruimte voor een kwinkslag: volgens Kozelek is de show vanavond slechts ‘een repetitie voor een grotere show in België’.

Jerusalem In My Heart is een van de curators van het festival. Drijvende kracht Radwan Ghazi Moumneh is geboren in Libanon en werkt vanuit Montreal. Zijn performance in de Pandora is een samensmelting van Arabische muziek en confronterende elektronica en visuals. Het optreden kent een zinderend fysiek einde waarbij basdreunen en Moumnehs vervormde stem even opwindend als beangstigend zijn.

Het unieke duo Han Bennink en Thurston Moore mag ook niet gemist worden. Beide heren hebben een cv om respect voor te hebben en draaien natuurlijk al decennialang mee zonder ooit belegen te raken. Moore bezweert het publiek met zijn gitaar en effecten, Bennink zit hem vanachter de kit op de hielen. Moore trekt moeiteloos tien minuten aan een stuk door op zijn gitaar, als een soort Pink Floyd in Pompeï in het kwadraat, met een vleug Godspeed! You Black Emperor. Mooi om te zien dat Bennink en Moore er nog vol voor gaan. Naar het einde toe, als Bennink de brushes erbij pakt en Moore wat inhoudt, ontstaat er een meer open geluid, een mooie verbreding van de set. Bennink/Moore: een even opvallend als logisch jazz/noise/alternative rock-duo.

le-guess-whoOp vrijdag is het alweer een stuk drukker in TivoliVredenburg. In een ramvolle Ronda laat Protomartyr uit Detroit horen live behoorlijk huis te kunnen houden. De robuuste postpunk van de band – met een bijzonder straffe drumsound live – krijgt vooral door de strot en achteloze presentatie van Joe Casey veel extra’s mee: de intensiteit van Bob Mould en de dictie en dwarsheid van Mark E. Smith, zou je kunnen zeggen. Dankzij vooral de albums The Agent Intellect en het dit jaar verschenen en Relatives In Descent is Protomartyr een behoorlijk grote naam geworden.

Bij het optreden van Weyes Blood blijkt dat deze band populairder is dan de grootte van de zaal doet vermoeden. Lang niet iedereen kan het optreden van deze West Coast folkband in de Pandora zien. De groep rond Natalie Mering is aangenaam verrast en laat horen over een set sterke songs te beschikken waarbij de single Seven Words uit 2016 een van de hoogtepunten is.

Ondertussen is de avond goed los gekomen: of je nu kunstposters of vinyl wilt kopen of eten uit Ethiopië wilt proberen, of wilt dansen op Little Fluffy Clouds van The Orb; er is genoeg te doen tussen de optredens door.

Stella Chisweshe, uit Zimbabwe, bespeelt al meer dan vijftig jaar de mbira, ook wel bekend als duimpiano. In de Metz is haar optreden een bijzondere ervaring. Ritme en melodie komen van de mbira, de emotie, het verhaal komt van haar zang. Zang is volgens de innemende Chisweshe nog steeds hét oerinstrument waar alle instrumenten vanaf geleid zijn. Haar concert geeft een mooie extra dimensie aan de toch al kleurrijke eerste avonden van Le Guess Who?