De Belgische Delvers hebben aan een minuut of twee genoeg om een sfeer neer te zetten en ook nog een song met kop en staart te brengen. Tien nummers telt dit album van de band uit Boom en we blijven daarmee binnen de 19 (!) minuten.

Krachtig, sfeervol, meerstemmig en enigszins onheilspellend; dat is de sound van De Delvers. Postpunk en alternatieve eighties pop domineren, met naar het eind van het album toe een enkele indierocker, het brutale en luidruchtig gezongen Wij worden wakker. Tracks als En als de nacht valt en Ik volg de wind klinken krachtig en ruimtelijk, alsof ze buiten zijn opgenomen. Eerstgenoemde handelt over de troostende kracht van de nacht terwijl die andere song op een andere manier een hart onder de riem steekt: ‘Naar waar wij gaan weet ik niet. Soms is het beter niet te weten dan alles al te zien… Wees niet bang!’

Onrust galoppeert lekker door (‘We houden de deuren gesloten’, ‘Voel de onrust’) en is net als onder meer de jachtige darkwave-song Robotman een van de tracks die een kritische blik op het huidige tijdsgewricht werpt. Het tragere Alles vatte vuur, met zijn effectvolle bas, spaarzame, effectieve gitaar en indringende vocale uithalen is een hoogtepunt en fraaie, doorleefde ode aan de liefde. Het puntige Alles zwart rept daarentegen juist van monsters die ‘dansen in onze hoofden’.

Een verzorgd geluid dat de impact van de songs niet in de weg staat, gebalde teksten en een onmiskenbare jaren tachtig sfeer. De Delvers zijn wat dat laatste betreft niet bepaald uniek maar weten zich door hun kernachtige benadering toch te onderscheiden. En daardoor blijft dit debuutalbum toch maar mooi in het achterhoofd hangen.