Grenswerk in Venlo is het podium voor de Belgische formatie Dans Dans op woensdagavond 22 april. De band bestaat uit Bert Dockx (gitaar) Fred Lyenn (bas) en Steven Cassiers (drums). Dockx is frontman van de band Flying Horseman en ook solo actief, getuige zijn vorig jaar uitgebracht soloalbum Strand, waarop hij eigen gezongen werk brengt. Net als Dockx heeft Lyenn een solocarrière als singer-songwriter. Drummer Cassiers heeft zijn opleiding genoten ondermeer van Dre Pallemaerts en Martijn Vink. Naast actief in diverse bands is hij betrokken bij theaterprojecten.

In Venlo staat het drietal in een intieme setting in de bovenzaal van het nog niet zo lang geleden geopende poppodium, dat ook graag alternatieve, geïmproviseerde muziek en jazz programmeert. ‘Kom gerust naar voren, maar het hoeft niet’, zegt de wat verlegen sprekende Dockx aan het begin van de gig. Met Take a Close Look van het vorig jaar uitgebrachte derde album met dito titel 3 gaat Dans Dans van start.  Gebaseerd op een stevig ritme, bijna een moderne mars en een eenvoudige melodielijn, die Dockx gaande het nummer langzaam uitbouwt en van meer energie en dissonanten voorziet. Het associeert met een bonte optocht van ironie. Met een simpele walkman en een cassetteband worden radiofragmenten toegevoegd door het apparaat op de gitaar te houden. Gelijk voel, zie en hoor je hoe goed de drie op elkaar ingespeeld zijn, niet alleen dat, maar ze zijn ook aan elkaar gewaagd en dagen elkaar uit. El is a sound of joy begint met een stevig ritme ingezet door Cassiers, gevolgd door gitaarwerk, dat bestaat uit speelse blues variaties, op een manier die een sfeer van parodie oproept. De jongens van Dans Dans spelen niet alleen met elkaar, maar ook met het toepassen van verschillende stijlen, zodat je van de ene in de andere verfrissende verrassing komt. Totaal weer anders is het derde stuk River Man, een vertolking van het in 1969 door Nick Drake geschreven nummer. Percussie, belletjes, lage klanken die langzaam aanzwellen totdat de bas het thema overneemt en er meer structuur in de compositie komt. Door het mooie klankspel klinkt soms rock waardoor je even uit de sprookjesachtige sfeer wordt getrokken. En het eindigt zoals het begint, heel subtiel, bijna mystiek.

Van het album I/II is het nummer Gazelle. Een gevoelig en rustig thema dat ondersteund wordt door snel werk op de drums. De sound op de gitaar doet je denken aan een reis door een woest landschap waar de natuur zich manifesteert in verschillende kleuren en vormen. Langzaam trekt het landschap zich aan je voorbij terwijl de spanning wordt opgebouwd. De energie spat er vanaf in Coffee Grounds met gitaarwerk dat blijft verrassen zolang het nummer duurt. Au Hasard klinkt weer speels en liefelijk maar op een fundament van stevig ritme- en baswerk waarop de improvisaties van Dockx mooi tot uitdrukking komen. In het finale stuk Freedom Suite gaat het dak er af in Grenswerk. Opzwepende ritmes en volop expressie in het gitaarwerk. De muziek van Dans Dans is niet een hokje te vangen. Psychedelica, jazz, noise, het zit er allemaal in. Geen labeltjes, ga het ervaren, luisteren en voelen. Dans Dans neemt je mee in een muzikale caleidoscoop die nooit verveelt. Op zondag 12 juli zijn ze te zien op North Sea Jazz.