Overtref je eerste album maar eens. Zeker als een van de songs van dat album direct een klassieker wordt. Met Harlequins of Love sloeg Customs twee jaar later al het pad in van verpopping en nagedachte catchy songs. Ditmaal heeft Kristof Uitebroek niet alleen deels de rol van producent op zich genomen, het album is ook in eigen beheer uitgebracht bij How is Denmark Records. Waarschijnlijk vernoemd naar Rex.

Tussen Harlequins of Love en The Market heeft Kristof Uitebroek ook nog zijn soloproject, August Albert, op poten gezet. De invloeden hiervan zijn duidelijk getransporteerd naar The Market. Vandaar ook de song Hole In The Market waarin hij beschrijft het niet alleen te kunnen.

Het goede is dat bij The Market het fundament van gitaren een beetje is teruggekeerd. Maar dan wel meer in de swingvorm en rijkelijk aangevuld met electronical funk. Vooral met Hole In The Market en She’s My Mechanic lijken ze een beetje terug te grijpen op de donkere en zwaarmoedig ongepolijste stijl van Enter The Characters.

Bij het crooner achtige parlando in Dear Ann (Worthless on the Market) wordt een brief aan Ann voorgedragen. Kristof laat zich hier op een andere wijze horen, maar op één of andere manier trekt het met de diversiteit waaronder de orgelriedeltjes  wel de aandacht. Normaliter zijn de teksten van Kristof nogal sterk. Maar waarom komt hij dan met de gerijmde tekst van You’ll be surprised at what you see – When the darkness turns into a sea of chablis. Dat Kristof beter kan weten we allemaal.

Ten tijde van Enter The Characters was er vooral de vergelijking met Interpol, The Cure en Joy Division, met een vleug Editors. Denk nu eerder aan varianten van catchy glamrock met funkinvloeden. Customs als retroband? We gaan het meemaken. Daarbij blijft de stem van Kristof nog steeds een vergelijking met Ian Curtis van Joy Division oproepen.

The Market zal echter niet de geschiedenis in gaan als het beste album van Customs. Dit album lag klaarblijkelijk binnen de verwachtingslijn van Customs. Leuke catchy popdeuntjes met hier en daar een nieuw pakkend element. Het totaalpakket is verworden tot gladde catchy dancepop. Niet dat daar iets mis mee is. Het echter wennen aan de vernieuwde verbrede Customs sound. In eerste instantie zal The Market voor de fan een beetje mat overkomen, maar dat gevoel zal snel verdwijnen. Maar of ze met dit album een nieuwe schare fans  aan zich kunnen binden blijft de vraag.