×

Recensie

Alternative

10 oktober 2017

CousteauX –

Cousteau X

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Silent X

Cousteau X Cousteau X Alternative 4 CousteauX – CousteauX Written in Music https://writteninmusic.com

Na twaalf jaar afwezigheid is het Londense Cousteau weer terug. Het duo bestaande uit Liam McKahey en Davey Ray Moor trok eind 1999 de aandacht met hun debuutalbum en de single Last Good Day Of The Year. Cousteau, vooral geïnspireerd door Burt Bacharach, Scott Walker, Nick Cave en David Bowie kreeg met name van het blad Uncut een flink duwtje in de rug. Internationale waardering, vooral in de VS en Italië was het resultaat. Twee albums volgden en na 2005 werd het stil rondom de band.

De ‘wederopstanding’ van Cousteau ging gepaard met een wat rare naamswijziging (CousteauX) maar de muziek is nog als vanouds: romantisch, donker, warmbloedig, barok, jazzy, plechtig en op de juiste manier theatraal. Mckahey’s stem is nog even indringend, iets wat vooral op The Innermost Light en Thin Red Lines overduidelijk blijkt. De eerstgenoemde track werd mede geschreven door Carl Barât (Libertines) en is een soort gothische blues (‘spider webs glisten at the end of the night…’) terwijl die andere song vooral heerlijk robuust en krachtig is, met een flinke hoofdknik naar Bowie.

Dan hebben we al typische Cousteau-songs als Memory Is A Weapon en Portobello Serenade gehad. De laatste is een fraaie filmische sfeerschepping verrijkt met trompet en contrabas, instrumenten die wel vaker opduiken en ervoor zorgen dat het duo toch vaak met één been buiten de gangbare popmuziek blijft. ‘One day we’ll unclose me, like summer wine’, is de conclusie van McKahey op Portobello Serenade.

CousteauX klinkt op This Might Be Love weer een stukje lichter: akoestische gitaar, rimshot en fluit brengen een aanmerkelijk ander geluid. Op Shelter komt de liefde voor Bacharach weer om de hoek maar dat gaat wel gepaard met handclaps en keyboards die de typische sixties-sound van een eigenzinnig tegenwicht voorzien. Met het lelijk getitelde maar meeslepende, sensuele F**cking In Joy And Sorrow zet CousteauX een punt achter een album dat niet uitblinkt in originaliteit maar wel erg mooi en buitengewoon genietbaar is. Een absoluut welkome terugkeer derhalve.



  1. Memory Is A Weapon
  2. This Might Be Love
  3. BURMA
  4. The Innermost Light
  5. Maybe You
  6. Portobello Serenade
  7. Thin Red Lines
  8. Shelter
  9. Seasons Of You
  10. F**cking In Joy And Sorrow