Wanneer ik de nieuwe cd van multi-instrumentalist Chris Cohen (wellicht gezien op Le Guess Who? in Utrecht) voor het eerst afspeel, kan ik het niet helpen enorme associaties met Tame Impala te krijgen. De gitaarklanken, de zangopnames en sowieso manier van zingen, Cohen krijgt het voor elkaar een psychedelische jamsessie op te bouwen op Overgrown Path. De opener Monad geeft me hetzelfde euforische gevoel als de eerste EP van Tame Impala dat deed en nummers als Solitude en Don’t Look Today krijgen mede dankzij de heerlijke delay’s en echo’s een tropisch sfeertje. Ironisch, want de albumhoes toont een prachtige verzameling ijskristallen.

Chris Cohen heeft het talent om met een ontzettend slaperig en onverschillig aandoende stem de luisteraar tot vervoering te brengen. Caller No.99 is een perfect psychedelisch poplied dat uitermate geschikt is voor een broeierig strandfeest. Rollercoaster Rider is er ook zo eentje. Cocktailtje achterover, zwiepen in de hangmat en Chris Cohen zachtjes doch doordringend op de achtergrond. Uit een radiootje dat kraakt door knarsend zand in de speakers.

Heart Beat is een relaxte song met een deprimerende tekst (“How much longer dark will surround me – tell me, when will that be”) en zo hebben alle teksten iets filosofisch en beschouwends, bijna alwetend soms. Cohen lijkt zijn eigen leven en vooral de wereld om zich heen van een afstandje te bekijken en zo tot te conclusie te komen dat alles eindig is en niets perfect.

Cohen is een muzikant die er niet uitziet als een artiest, zich niet presenteert als een artiest, maar toch zeker weten muziek voelt, muziek ademt.

Tracklisting Overgrown Path:

Monad
Solitude
Caller No.99
Rollercoaster Rider
Heart Beat
Optimist High
Inside A Seashell
Don’t Look Today
Open Theme