Wat een genot om te horen toch weer, die onmiskenbare Buffalo Tom sound. Gelijk bij het opzetten van het nieuwe album bij All Be Gone weet je weer wat je gemist hebt en waar je zo gemakkelijk van in vervoering raakt: Die raak geplaatste gitaarakkoorden vol melancholie, die zo kenmerkende stem van Bill Janovitz, zijn heerlijke dubbeldikke gitaargeluid gecombineerd met die immer perfect geplaatste bastonen en samenzang van Chris Colbourn en het weldadige, super gedreven, drumwerk van Tom Maginnis die de bandsound zo fascinerend vervolmaken. Zoals Buffalo Tom klinkt er geen andere band.

Quiet And Peace, de opvolger van Skins (2011), is een machtige voorzetting van datgene waar de band gedurende de jaren 90 en 00 een prachtig oeuvre mee opbouwde. Vooral omdat de mannen de laatste jaren minder platen uitbrengen maar meer dan genoeg songs blijven schrijven, kunnen ze echt de allerbeste gebruiken om op hun albums te zetten. Luister alleen al naar die opening trits aan songs (All Be Gone, Overtime (alleen bij het horen van die openingsgitaarakkoorden ben je al verkocht), Roman Cars en Freckles (o o wat ‘lagen’ die gitaren weer verrukkelijk over elkaar!) en je hoort een band die nog steeds helemaal weet hoe je goede songs schrijft en deze met volle energie en overgave op de tapes zet.

Maar ook het sterke Cat V Mouse, het heerlijk energieke Lonely, Fast and Deep en het wel heel erg mooie See High The Hemlock Grows waarin Colbourn, samen met Sarah Jassop, laat horen hoe ook zijn stem door de tijd niet aangetast lijkt. Waarna Janovitz met zo’n kenmerkende BT-gitaarloop gelijk weer alle melancholische registers opentrekt en met In The Ice weer een onvervalste Buffalo Tom-klassieker aflevert. Het al net zo ijzersterke Least That We Can Do (wat een fijne opbouw in spanning toch weer!!) sluit daar naadloos op aan. Het akoestisch startende en in een weldaad van elektrische gitaren, bas en rake ritmes uitbarstende Slow Down mag ook als Buffalo Tom klassiekers bijgeschreven worden. Slow Down? Echt niet!

Als met het prachtige Only Living Boy In New York niet alleen het album afsluit maar de zo in volle glorie binnenkomt wil je maar één ding: het album opnieuw opzetten en weer net zo hard genieten als je de keer daarvoor deed. Het uit Boston afkomstige Buffalo Tom blijft na 31 jaar (!!) nog net zo relevant als ze in hun grote jaren met albums als Let Me Come Over (1992), Big Red Letter Day (1993) en Sleepy Eyed (1995) waren. Quiet and Peace bewijst dat in volle glorie.