In 2011 kwam het debuutalbum Other People’s Problems uit. Het werd niet het succes dat de band gehoopt had. Met War Room Stories probeert Breton het opnieuw. Een eclectische mix van indie en electronic is de manier waarop Breton zich met dit album hoopt te revancheren.

Envy is de opener van het album en tevens hun single, en daarin laten ze direct hun vrolijke kant zien. Met een air van nonchalance en simpele melodieën, creëren zij een typisch indie nummer dat niet veel indruk maakt, maar redelijk vermakelijk is. Met S4 wordt gelukkig een andere kant getoond. Met donker klinkende synths en veel echo, zorgen zij voor een sound die lichtelijk aan Alt-J laat denken.

Hoewel nummers zoals Legs & Arms en Got Well Soon knap in elkaar zitten en enigszins verrassend zijn, zijn ze helaas niet origineel. Het lijkt op een combinatie van Alt-J en Hot Chip, en dat is net niet intrigerend genoeg. Breton neemt daarna nog enkele onverwachte uitstappen naar de electronische kant van indie, maar het maakt net niet genoeg indruk.

Het klinkt allemaal niet erg slecht, alleen is het niet echt origineel. Niet dat, dat een probleem is maar Breton mist op War Room Stories net die zorgeloosheid die deze muziek kan gebruiken. De sfeer waarbij je gewoon naar het album kan luisteren en vrolijk kan worden, ontbreekt. En als er donkere, langzamere nummers voorbij komen, missen die de intensiteit en passie. Het is geen slecht album, het slaat helaas net de plank mis.