Het is zondagavond en nadat de deuren omstreeks 20.00 open zijn gegaan vult de Bitterzoet in Amsterdam zich in een rap tempo. Degenen die wat later zijn hebben wat dat betreft pech, want de beste plekken zijn binnen een kwartiertje vergeven. Er heerst een opgetogen sfeer die wordt gecreëerd door een zeer gemêleerd publiek. Van jong tot oud zijn ze aanwezig om 1 van de beter debuterende bands van de laatste tijd te gaan bekijken. Alle plekken eenmaal ingenomen duurde het tot iets na 21.00 voordat het Australische vijftal op kwam. Omdat de verwachtingen waargemaakt werden was dat het wachten meer dan waard.

Boy & Bear is bezig aan een Europese tour en zanger Dave Hosking verkondigde trots dat Nederland het eerste land was waar de show uitverkocht was. En zanger Dave Hosking, daarmee raak je eigenlijk meteen de kern van de band, want wat een fantastische, gloedvolle stem heeft die man. Alles wat hij zingt is overtuigend, duidelijk aanwezig en raak. Daarnaast maakte de band indruk door goed op elkaar ingespeeld te zijn.

In het begin van de show leken de heren wat timide. Het is niet dat ze zenuwachtig overkwamen, maar naar mate het publiek hun waardering uitte leken ze er zelf meer zin en vertrouwen in te krijgen. Het gevolg daarvan was steeds meer interactie met het publiek, wat zelfs nog leidde tot een kortdurende stoomcursus Nederlands.

De set werd geopend met Lordy May, tevens opener van het album Moonfire. Het nummer wordt gedragen door de stem van Hosking, want muzikaal spannend is het niet echt. Dat ‘probleem’ doet zich vaker voor, want de wat ingetogenere liedjes missen nogal eens spanning. Dat neemt niet weg dat het vermakelijk was wat de heren brachten, want daarvoor is zijn stem simpelweg te goed en de nummers zijn erg toegankelijk.

Het publiek leek te wachten op de snellere, up-tempo folksongs waarmee ze op Moonfire zoveel indruk maken en met Milk & Sticks werden ze op hun wenken bediend. Strak gespeeld en vol overgave. Die tendens leek zich door te zetten, want echt luidruchtig werd het publiek bij tracks als Golden Jubilee en Part Time Believer. Voor laatstgenoemde trok Hosking een prachtig klinkende 12-snarige gitaar tevoorschijn.

Naarmate de show vorderde kwam er naast de interactie met het publiek meer ruimte voor gitarist Killian Gavin om zijn kunsten te vertonen. Ook hier kreeg je het idee dat hij eerst aangemoedigd door het publiek moest worden, voordat hij er echt aan durfde. Wat hij vervolgens liet zien was goed. Hoewel gezegd moet worden dat het wel netjes binnen de lijntjes bleef, wat tekenend was voor de gehele show.

Evengoed hebben Boy & Bear bewezen 1 van de sensaties van dit jaar is te zijn door een uitverkochte Bitterzoet op hun gemak te bespelen. De band maakte bekend in augustus in Paradiso te staan, een zaal die ze, wellicht ondersteund met nieuw werk, ook moeten kunnen uitverkopen.