De reünie van Blur van vorig jaar heeft 2 fijne documenten opgeleverd. De dik gevulde dubbel CD ‘All The People’ en de dubbele DVD ‘No Distance Left To Run’.

Vrij geruisloos was daar een maand geleden ineens het live album ‘All The People – Blur Live At Hude Park 12 July 2009’. In Engeland was er vlak voor het verschijnen van het dubbelalbum reeds een 10track weggegeven bij de zondageditie van de Sunday Times en dat klonk al erg goed. Het live album werd daar dus gelijk een dikke hit. Om Engeland het enige land ter wereld te noemen waar Blur in de jaren 90 grote faam verkreeg is een understatement. Verrassend daarom dat het album hier maar weinig promotie en persaandacht kreeg. ‘All The People’ laat een zeer gedreven band horen die nog een keer wil laten horen hoe goed ze eigenlijk wel waren. Damon Alburn en gitarist Graham Coxon in topvorm betekend een Blur wat ambitieus, krachtig, energiek en emotierijk klinkt. Waar de 2 mannen de laatste jaren flink gebrouilleerd raakten is de vriendschap met de reünie teruggekeerd en muzikaal zitten ze weer helemaal op dezelfde lijn. Met een perfecte dwarsdoorsnee van het repertoire van al hun albums is ‘All The People’ niet alleen een fraaie aanvulling op het oeuvre van Blur maar tevens het bewijs dat live albums wel degelijk kunnen overtuigen.

De dubbele DVD bevat naast het ook op CD uitgebrachte live concert in Hyde park op 1DVD ook de documentaire ‘No Distance Left To Run’ op de andere schijf. Waar het live optreden dynamisch en zeer overtuigend is (met een uitzinnig publiek!) biedt de documentaire een mooi inzicht in de voorbereidingen voor de reünie concerten. Want naast Hyde Park was daar natuurlijk ook de glansrijke zegetocht op Glastonbury. Gesprekken met de bandleden laten een licht schijnen over het vertrek van Graham Coxon uit de band, zo’n 9 jaar geleden. Gelardeerd met sterk archiefmateriaal wordt een mooi beeld van de geschiedenis van de band gegeven. Van de schoolvrienden die in 1990 een bandje begonnen tot de grootmacht die ze werden. Zeer duidelijk wordt waarom de tandem Graham Coxon – Damon Alburn gedurende de jaren 90 zo ongelooflijk goed was. Zoveel beter en origineler als de competitie rond die tijd. Waar Oasis het toch echt van de 2 eerste, overigens uitstekende, albums en een heel grote bek moest hebben bleven de mannen van Blur toch zeker 6 albums geweldig. Alle commotie rondom de strijd tussen Oasis en Blur in die jaren en het gigantische succes wat de band er bijna aan onderdoor deed gaan, wordt duidelijk in de documentaire besproken.

De reünie van vorig jaar bleek derhalve een prachtige reden om de ruzies uit te spreken, weer ouderwets goede muziek te maken en daardoor de vriendschap te herstellen. Want uit alles in de documentaire spreekt vriendschap. Als Damon Alburn tijdens het optreden in Hyde Park even op het podium gaat zitten zie je hem om zich heen kijken en beginnen te huilen. Zo blij als hij is dat het hen toch gelukt is nog een keer bij elkaar te komen en zich meer dan ooit bewust te zijn van hoe populair en groot ze ooit waren. Met een publiek wat zo uitzinnig reageert op alle songs die voorbij komen kan dat ook niet anders. De liefde straalt van het publiek naar het podium en andersom. ‘No Distance Left To Run’ is een prachtig document.