Ásgeir in openluchttheater Caprera, in het lommerrijke Bloemendaal, dat is een aantrekkelijk gegeven natuurlijk. Dat de zuivere, sfeervolle muziek van de IJslander prachtig overkomt in de buitenlucht, temidden van het groen, was al in 2015 bewezen, tijdens Ásgeirs memorabele concert in een kletsnat Amsterdamse Bos.

Vanavond mag de Nederlands-Zwitserse singer-songwriter ELLA, gewapend met elektrische gitaar en ondersteund door een keyboardspeler, voor de eerste sfeertinten zorgen. Dat doet ze bepaald niet onverdienstelijk, met een selectie van eigen nummers en covers van Mylene Farmer en Isabelle Adjani.

Ásgeir betreedt hierna met vijf bandleden het podium. Hij verkocht meer dan tienduizend albums in Nederland en het concert in Paradiso eerder dit jaar was rap uitverkocht. Daarom nu dit extra concert. Zijn nieuwe album Afterglow werd over het algemeen goed ontvangen al waren media en fans niet onverdeeld positief. Met iets meer soul en R&B in de muziek liet Ásgeir een lichte verschuiving horen. Dat leverde onder meer een single op (Unbound) die de IJslander te veel uit zijn eigen bijzondere universum, naar dat van de overgeproduceerde, hedendaagse electronic R&B trok.

Afterglow bevat echter voldoende moois en eigens om er vanavond een fraaie avond van te maken. Ásgeir is ondanks zijn succes en reputatie nog steeds een bedeesde podiumpersoonlijkheid die de muziek het werk laat doen. De bandleden staan over het gehele podium opgesteld, hetgeen een mooie, ruimtelijke sfeer geeft die de muziek versterkt.

Na acapella te hebben geopend krijgen beheerste, verstoorde gitaren en dwarse drumpatronen de hoofdrol. De band klinkt wat steviger dan op het album. Vooral bij Here Comes The Wave In komen de drums behoorlijk binnen. Dit kan op zich geen kwaad in de open lucht en de subtiliteit gaat verder vrijwel nergens verloren. En gelukkig heeft Ásgeir ook het IJslands nog verre van achter zich gelaten. Zo worden we getrakteerd op de openingssongs van de vorige plaat uit 2013: Hærra en Dýrð í dauðaþögn.

Dynamiek speelt ook zeker een voorname rol in Ásgeirs muziek, zoals op Underneath It en Afterglow weer blijkt. Eerstgenoemde wisselt minimaal begeleide zang af met lekkere doses elektronica en op de titeltrack van de nieuwe plaat zijn het de mooi rollende piano en de (soms gedempte) percussie die tegenover lekker dramatische climaxen worden gezet. Live is het contrast sterker dan op plaat. Wat beide songs delen is die bijna gewijde zang van Ásgeir, iets wat de IJslander natuurlijk sowieso karakteriseert.

Zoals wel vaker bij zomeravondconcerten krijgt de muziek, naarmate de zon verder zakt, het publiek meer en meer in haar greep. De lichtval vanaf het podium, op de vijver die band en publiek van elkaar scheidt, doet de rest. Ásgeir trekt de muziek met het traditionelere, folky New Day en de ‘technopop’ van Ocean breder maar vergeet ook niet King And Cross van enkele jaren geleden, zijn ‘hit’ met die fijne, kalm aanjagende akoestische gitaar. Het is natuurlijk een van de momenten die de meeste herkenning opleveren. Inmiddels is de duisternis bijna ingetreden en wordt de hypnotiserende werking van de muziek sterker. Head In The Snow, ook van In The Silence, knispert lekker en laat weer die aanstekelijke marsritmes horen.

Als de band in de toegift wat funk en jazz inbrengt om vervolgens met de ‘big music’ van het oude bekende Torrent nog even mooi uit te pakken is het palet van Ásgeirs muzikale wereld vanavond weer mooi benut. En wordt duidelijk dat hij nog steeds een unieke, bijzondere stem is binnen de popmuziek.

Foto: Anne-Isabelle Cador