×

Recensie

Alternative

25 juni 2017

Beach Fossils

Somersault

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Bayonet Recors

Somersault Beach Fossils Alternative 3.5 Beach Fossils – Somersault Written in Music https://writteninmusic.com

Het derde album van Beach Fossils komt uit op Bayonet, het label van Dustin Payseur, gitarist/zanger van de band. Beach Fossils brak rond 2010 door op Captured Tracks, dat onder meer Wild Nothing, DIIV, Dum Dum Girls en Mac DeMarco lanceerde. Dromerige, in reverb gedrenkte indiepop; het was een geluid dat in die tijd vanuit onder meer Brooklyn flink school maakte.

Na het tweede album Clash The Truth werd het even stil rondom Beach Fossils. Multi-instrumentalist Jack Smith had het druk met het succesvolle DIIV en de leden van Beach Fossils kregen ook nog eens rol in de tv-serie Vinyl. Maar dat derde album kwam er toch en het laat in een dik half uur horen dat Beach Fossils nog steeds de oren kan doen spitsen.

De akoestisch getinte zwoele indie van tracks als This Year en May 1st krijgt een lekker basfundament en strijkers of extra (vintage) gitaren zorgen voor extra cachet. Op het appetijtelijke en lekker vlotte Tangerine zingt Slowdive’s Rachel Goswell mee. Het is een van de beste tracks op de plaat. Het lange Be Nothing eveneens, het is een song met twee gezichten. Na enkele minuten kalm maar besluiteloos te hebben rondgedraaid (All you got / All you got / Is you never had nothing / You wish you had something / All you want / All you want / Is you always had something / You wish you had nothing) schiet de band toch los. En doet dat op fraaie wijze.

De dwarsfluit en strijkers op Saint Ivy en de spoken word track van rapper Cities Aviv (Rise) verrijken het geluid van Beach Fossils verder. Aviv acteert in een opvallend slicke en zwoele setting. De licht psychedelische droompop van Sugar doet zijn naam eer aan. Beach Fossils doet onthaasten en drogeert je op kalme wijze. Piano, trompet en een verre, grofkorrelige triphopbeat geven Social Jetlag zijn eigen gezicht. Dat eigen gezicht is wel relatief want de band klinkt over het algemeen erg coherent en Payseurs zang ontsnapt niet altijd aan een vorm van lijzigheid. Zelfs op het subversievere Down The Line haalt hij niet uit. Het is echter wel een fijne song en een typische exponent van een zwoele, verslavende plaat die tegelijkertijd wat blijft steken in toegankelijke sfeertekeningen en eenvormigheid. Al met al is Somersault echter een ‘terugkeer’ die niet tegenvalt.



  1. This Year
  2. Tangerine
  3. Saint Ivy
  4. May 1st
  5. Rise
  6. Sugar
  7. Closer Everywhere
  8. Social Jetlag
  9. Down The Line
  10. Be Nothing
  11. That's All For Now