×

Interview

03 februari 2017

Aviv Geffen: V is het beste album dat we ooit maakten…

Geschreven door: Nausikaä de Blaauw

Label: Kscope, Bertus

Progmuzikant en producer Steven Wilson werkt al jaren samen met de Israëlische rockster Aviv Geffen. Samen brengen zij albums uit onder de noemer Blackfield: een uniek samenwerkingsverband tussen twee getalenteerde, maar totaal verschillende muzikanten. Met de eerste twee albums, Blackfield I en II, maakten zij direct een grote indruk. Welcome to My DNA, het derde album, was een grote tegenvaller, en velen wijden dit aan de zeer summiere bijdrage van Wilson. Met IV kwam het duo weer dichterbij de kern van de band en begin volgend jaar komt het vijfde album uit: V. Het album ligt in februari 2017 in de schappen. De verwachtingen zijn hooggespannen, omdat Steven Wilson voor het eerst sinds Blackfield II weer een evenredige bijdrage levert, van A tot Z.

Ik ontmoet Aviv Geffen in hotel ‘The Dylan’ in Amsterdam. Hij is naar Europa gekomen voor een reeks interviews en persmomenten. Vanuit Londen doet hij Amsterdam een avond aan. Aviv is een verstokt roker en kiest ervoor het interview in de binnentuin van het hotel te doen. Hij oogt wat vermoeid, maar zeer welwillend en opgewekt.

Samenwerking
Aviv vertelt dat dit vijfde album echt een comeback betekent voor Blackfield, omdat zij voor het eerst sinds jaren weer volledig samenwerkten en een evenredige bijdrage hebben geleverd aan de plaat. Het thema van het album is de oceaan, de levenscyclus. Dit zien we terug op de albumhoes. Samen kozen ze ervoor de fles die ze ooit in de oceaan vonden en gebruikten voor de hoes van het eerste album, op de voorzijde van deze plaat te laten terugkeren.

cqiiflqwyaacvsl

In de tussenliggende periode is er veel gebeurd. Steven Wilson maakt furore met zijn eigen solowerk en koos ervoor een stap terug te doen in Blackfield. Een flinke stap zelfs. Fans waren er zelfs van overtuigd dat er met Welcome to My DNA een einde was gekomen aan hun geliefde Blackfield, maar niets bleek minder waar te zijn.

Aviv vertelt dat ze er beiden achter kwamen echt niet zonder Blackfield te kunnen. De samenwerking is zo waardevol en de hechte vriendschap tussen de twee mannen, allebei afkomstig uit verschillende werelden en met een totaal andere achtergrond, brengt hen zo veel dat Blackfield nooit zal ophouden te bestaan.

Aviv schrijft alle nummers voor Blackfield. Dat deed hij al voor het eerste album. Natuurlijk schreef ook Steven mee, maar de Brit richt zich meer op het mixen, de sound van de plaat en het inspelen van de verschillende partijen en dan met name de gitaarpartijen. Op V is één nummer volledig van de hand van Steven Wilson. Samen schreven ze ook één track.

Aviv geeft aan dat Steven voor dit album meer heeft gedaan dan ooit te voren. Zo betrokken was hij niet eerder bij de volledige vorming van de nummers. Het resultaat mag er dan ook zijn, volgens Aviv. Zowel hij als Steven zijn ontzettend tevreden over het eindresultaat en dat maakt ons wel heel erg nieuwsgierig!

Wat is de Blackfieldstijl?
Aviv legt uit dat Blackfield een geheel eigen stijl heeft, een herkenbare en duidelijk omlijnde stijl. Hij omschrijft de band als donker, melancholisch. “Blackfield is het kussen waar je op huilt. Een speciaal plekje in je ziel. En hoewel de jaren zeventig ons allebei enorm hebben beïnvloed, is er ook ruimte voor pop. Ik waardeer bands zoals A-Ha, de Bee Gees en Tame Impala namelijk ook ontzettend. Natuurlijk heeft Blackfield duidelijke prog-invloeden, maar uiteindelijk kiezen we alleen de nummers uit die echt heel goed zijn, wat de aard van het nummer ook is. Persoonlijk ga ik het liefst voor epische nummers, volle, rijke nummers. Ik houd van veel backing vocals en orkestratie.”

Hij geeft aan dat Steven en hij tijdens het maken van dit album samen een hele sloot aan demo’s aan elkaar hebben laten horen. En eigenlijk wisten ze altijd vrij snel of het nummer geschikt was voor V. Als het bij Blackfield past, dan is het nummer niet te vrolijk, niet te folky, en ook niet te poppy. De nummers hebben altijd een serieuze ondertoon, een melancholisch randje. Ze zijn dromerig en donker.

Hoewel het tweetal een duidelijk thema voor ogen heeft en hun ziel en zaligheid in de nummers legt, is het voor hen niet van belang dat de luisteraar hen precies begrijpt. “Iedereen maakt zijn eigen invulling. Ik denk we dat er nummers zijn waarbij iedereen al snel door heeft waar het over gaat en dit ook zo overkomt bij de meeste mensen. Maar soms zijn nummers gewoon heel vaag, onduidelijk en voor iedereen anders te interpreteren. Dan sluit je je ogen en kom je in je eigen belevingswereld terecht. En die is voor iedereen anders. Dat is de magie van Blackfield. Je kunt de nummers binnen je eigen leven plaatsen.”

Alan Parsons
Voor de opnames van het album spraken de twee regelmatig af. Dan weer zaten ze bij Aviv in Tel Aviv, dan weer waren ze aan het werk in de studio van Steven, in Londen. Vaak brachten ze dan een week of langer met elkaar door in dezelfde ruimte. Ze namen echt goed de tijd om alles perfect te krijgen, en het geluid af te stemmen.

Voor drie nummers op het album, We’ll Never be Apart, The Jackyl, How was your Ride? werkten de twee samen met Alan Parsons. Ze vlogen hiervoor af naar zijn studio in Santa Barbara, in Californië.
Voor V was alleen het allerbeste geluid goed genoeg. Toen Aviv hoorde dat Alan Parsons bereid was met ze samen te werken, was hij dolenthousiast: “De kans om met zowel Alan Parsons als Steven Wilson in één ruimte te zijn, samen te werken in een studio… Dan moet het gewoon geweldig gaan klinken, niet? Hij produceerde Abbey Road en werkte met Pink Floyd. Het was alsof we op bezoek gingen bij een goeroe.”

Allebei hebben ze altijd veel waardering voor Parsons gehad en de andere helden van zijn generatie, zoals Jeff Lynn, Syd Barret, Phil Spector. Hij hoort echt in dat rijtje thuis. Maar hij bleek ook erg streng te zijn. Hij werd zelfs boos en is een aantal keren tegen ze uitgevallen. Tegen Steven, tegen Aviv. Dan zongen ze een stukje verkeerd, of was iets niet goed genoeg. Alan Parsons had precies in zijn hoofd hoe het moest klinken, en als een pianomelodie niet exact zo werd gespeeld, dan moest het opnieuw. Aviv vertelt dat hij daar juist heel erg blij mee was. “Ja, hij was ontzettend kritisch. Maar je hoort dit ook terug op het album. Het is geweldig geproduceerd. Wat fijn om te werken met iemand die niet alleen maar ja knikt en amen zegt!“

Ik vroeg Aviv of ze Alan Parsons kozen voor zijn herkenbare seventies-sound. Aviv laat weten dat dat inderdaad een van de redenen was waarom ze ervoor kozen met hem samen te werken. “Blackfield is tenslotte ‘a child of the Floyd’. Er was dus niemand beter geschikt dan Alan Parsons.” Aviv had wel graag gewerkt met tapes, maar helaas zijn er gewoon te weinig studio’s waar dit op een goede manier mogelijk is.

Alan Parsons weet precies hoe een snaredrum moet klinken, de elektrische gitaren en de strijkers. Hij weigert om terug te vallen op ‘loops’ en zal nooit ‘knippen en plakken’ of ‘editen’. Aviv: “Hij is old school, op een goede manier. Hij vindt dat je een nummer van begin tot einde moet kunnen spelen. Kun je dan niet, dan moet je oprotten uit de studio. Dan heb je daar niets te zoeken. En hij heeft gelijk.”

ndb_697944-48
Het laatste nummer op het album is getiteld 44-48. Aviv vertelt dat het gaat over alles wat Steven ooit had willen zijn, maar nooit zal zijn. Je eindigt als een verliezer, als het ware. Steven wilde een mooi huis, een gezin, en een succesvolle carrière. Uiteindelijk eindig je alleen en eenzaam. Volgens Aviv gaat het nummer over hen tweeën en het feit dat ze eigenlijk ‘losers’ zijn. Aviv Geffen is 44 jaar oud, Steven Wilson 48.

Moeilijk te begrijpen, deze uitspraak. Aviv probeert het daarom nog wat duidelijker uit te leggen. Voor hem is samenwerken met Steven Wilson in de studio alsof hij samenwerkt met Jimmy Page, of David Gilmour: grote namen die we allemaal kennen. Hij is ervan overtuigd dat over vijf, tien, misschien twintig jaar Steven Wilson in dat rijtje wordt genoemd, als één van de beste gitaristen ooit. Hij vindt dat Steven meer verdient, een groter publiek. Mensen onderschatten hem. Wanneer hij door Londen loopt, wordt hij niet herkend of om een handtekening gevraagd. En dat verdient hij wel, zegt Aviv. “Hij is een genie. Ik denk wel dat hij dat diep van binnen ook weet. En daarom verdient hij een groter publiek.”

Ik vraag Aviv of Steven ook zo over hem denkt. “Ja, ik denk het wel. Als ik die klotenummers van Dream Theater hoor, die cheesy Amerikaanse progbende en dan weet dat zij een enorme fanbase hebben, terwijl Blackfield nog niet eens de helft van die fans heeft, dan vind ik dat ontzettend zonde.” Waarom Blackfield niet zo groot is als bijvoorbeeld Dream Theater, kan Aviv niet verklaren. “Waarom hebben mensen op Trump gestemd?”

Hechte band
Steven Wilson en Aviv Geffen zijn twee totaal verschillende personen. Toch hebben ze een hele hechte band opgebouwd door de jaren heen. Aviv vertelt dat hij Steven altijd vraagt de gitaarsolo’s voor Blackfield kort te houden. Ze mogen eigenlijk niet langer duren dan een minuut. Dat vindt Steven dan lastig, maar hij respecteert wel dat verzoek.

Op dit soort manieren hebben zij elkaar veranderd. Aviv vertelt dat Steven tien jaar geleden, in de jaren van Porcupine Tree, bijna niet bewoog als hij op het podium stond voor een grote zaal met publiek. Nu beweegt hij als een echte rockster en danst hij bijna. Een voorbeeld van de positieve invloed die Aviv op Steven heeft.

Heeft de samenwerking met Steven Wilson zijn manier van nummers schrijven beïnvloed? Aviv: “Jazeker. Ik denk dat we allebei elkaar hebben veranderd, in die zin. Steven is nu meer open naar zijn publiek toe, naar de wereld toe. Zijn nieuwe werk is poppy-er dan ooit. Ik ben daarentegen steviger met beide voeten op de grond gaan staan. Ik ben serieuzer geworden, in alles wat ik doe. Steven is een goede leraar voor mij. Hij heeft me geleerd wat ik beter niet kan doen op muzikaal gebied en wat betreft de structuur van nummers. Hij heeft me geleerd dat ik op tijd moet stoppen. Maar het is meer dan dat. Hij is mijn beste vriend. We spreken elkaar bijna ieder uur.”

Wat maakt V zo speciaal?
Steven Wilson heeft al meerdere malen op zijn Facebookpagina verkondigd dat V het beste album van Blackfield is. Aviv onderschrijft dit tijdens het interview. Hij geeft aan dat Steven en hij op dit album duidelijk een hechte eenheid zijn en dat dit zich terug vertaalt in het geluid en de kwaliteit van de plaat. “Je kunt ons duidelijk samen horen spelen, letterlijk. Want we zaten al die tijd in dezelfde ruimte.”

Is V dan het beste album tot nu toe vanwege die hechte samenwerking, of ook commercieel gezien? Volgens Aviv is dit niet zo. Samen zijn ze ervan overtuigd dat de nummers op V stuk voor stuk echte Blackfieldtracks zijn. Alleen de songs die echt die herkenbare Blackfield-sound hebben, zijn overgebleven. En wanneer je luistert naar het nummer October, het nummer dat Aviv jaren geleden schreef en uitbracht op zijn allereerste album Aviv Geffen, dan weet je wat hij bedoelt. Steven drong er bij Aviv op aan dit nummer samen op het album te zetten. Het was zijn idee, ook al was het nummer van Aviv.

“Hij is gek op dit nummer. En ik vond het een goed idee. Waarom niet? Wanneer je Steven October hoort zingen, dan huil je. Ik weet zeker dat zijn fans October zullen aanmerken als één van zijn beste nummers ooit.”

Op V is geen gebruik gemaakt van verrassende instrumenten. Steven was verantwoordelijk voor het gitaarwerk en heeft daarover dan ook altijd het laatste woord. “Want,” zegt Aviv, “Ik bak er helemaal niets van op gitaar, dus dat komt goed uit.” Ook is Steven degene die de leiding heeft over de productie, de uiteindelijke sound van de plaat. Aviv houdt zich bezig met de orkestratie, de piano, toetsen. “Het is fijn dat we allebei een duidelijke eigen rol hebben. Dat is altijd zo geweest. Wij geloven in dit album en de sound. Het is echt een geweldige plaat geworden.”

Release, tournee, en…
Zo’n veelbelovend album vraagt natuurlijk om een tour. En gelukkig kan Aviv bevestigen dat die er ook zeer waarschijnlijk gaat komen. Sterker nog, ze zijn momenteel bezig met het prikken van datums.

Blackfield is door de Schotse pop-/rockband Biffy Clyro gevraagd hun voorprogramma te verzorgen voor een aantal shows. Zij hebben vorige maand nog opgetreden in 013, in Tilburg. Aviv denkt dat Blackfield een geschikte opener voor de band zou zijn en het is natuurlijk mooi meegenomen dat Biffy Clyro een flinke fanschare heeft.

Het is misschien nog te vroeg om te speculeren over een volgend album. Blackfield VI? Natuurlijk komt dat album er. Want volgens Aviv is er geen sprake van dat Blackfield ooit ophoudt te bestaan. “Blackfield is voor eeuwig.”