×

Recensie

Alternative

29 mei 2019

Allusinlove

It's Okay to Talk

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Awal

It's Okay to Talk Allusinlove Alternative 4 Allusinlove – It’s Okay to Talk Written in Music https://writteninmusic.com

Dat de naam Allusondrugs niet echt positief gedragen wordt, komen de rockers uit Leeds na twee albums ook achter. Om nou direct alles totaal te veranderen, en een vernieuwende doorstart te maken, gaat ze ook te ver. Door de cruciale beslissing wordt het met een kleine aanpassing tot Allusinlove omgedoopt. Muzikaal veranderd er op It’s Okay to Talk bar weinig. Nog steeds maken ze slepende songs met een duister emocore randje. Al is het net wat minder zwaar en schreeuwerig. Of we ze nu moeten benaderen als een nieuwe grote belofte, of als een groep muzikanten die al een tijdje in het circuit mee lopen; het maakt eigenlijk niks uit. Feit is dat ze mij overdonderen andere hoek van de kamer wegblazen om daar het volume een standje hoger te zetten.

Denkbeeldig hoor je de drummer een, twee, drie vier roepen, om vervolgens met het pittige Full Circle bruut af te trappen. De zelfverzekerde zang van Jason Moules dwingt direct al genoeg respect af. Er klinkt een verbitterdheid in door, waardoor je al aanvoelt dat hij nog gretiger zal toeslaan. De ingehouden boosheid wordt door de achtergrondzang en het stevige doorhakkende akkoorden van gitarist Andrej Pavlovic in toom gehouden. Met de nodige effectpedalen draaft deze als een dolle door de track heen. Met de hard van zich af meppende heipaal drumslagen van Connor Fisher-Atack wordt grunge track All My Love ingeluid. De geforceerde zang doet nog Amerikaanser aan. In de Lucky You psychedelica weerklinkt een hardere shoegazervariant door. De gitaar slaat met hoopvolle postpunk uithalen toe. Deze zorgen voor menthol frisheid en dat het allemaal niet te neerslachtig overkomt.

De dreigende bassist rol van Jemal Beau Malki laat in Sunset Yellow de vocalist op adem komen, zodat hij goed voorbereid de oerkreten uit zijn binnenste oproept. Wat moet dit verlossend werken. Gillend dringt de gitaarsolo zich aan het begin van All Good People op, om vervolgens voor zompige smerige moerasklanken plaats te maken. De vocalist werkt zich als een David Grohl met flinke keelontsteking door de ruige recht toe recht aan Foo Fighters memorerende rocker heen. Niet vreemd als je weet dat Alan Moulder voor de productie van deze single garant staat. In het verleden heeft hij ook al fraai Nine Inch Nails, The Smashing Pumpkins en Queens Of The Stone Age werk afgeleverd. Vocalist Jason Moules is dreigend als in de door herhalende riffs overdonderende Bad Girls industrial klassieker in wording. Het grote verschil is dat hier de instrumenten wel echt bespeeld worden, en niet voorgeprogrammeerd zijn.

Na perfect drumwerk met een hoog beats per minuut gehalte vervolgt het dromerige Lover I Need a Friend, waarin boogiewoogie passages voor de afwisseling zorgen. Gelukkig soleert ook hier de brutale gitarist nog heerlijk meesterlijk, een meerwaarde in het al voortreffelijke It’s Okay to Talk. Het poppy I’m Your Man is het meest toegankelijke nummer van de plaat. Een compacte song met minimale uithalen, prachtig melodieus gitaarwerk en melancholische eighties folk invloeden. De vocale Happy Eyes gelaagdheid geeft de overheersende duisternis een meer optimistische uitstraling. Het prachtige intieme woordeloze gezang tussenstuk gezang maakt het helemaal af. Met het hedendaagse It’s OK to Talk settelt Allusinlove zich ook prima in de postpunk beweging. De sentimentele zang ligt er misschien net te dik bovenop, maar ze komen er verder prima mee weg. Om zo stijlvol in alle rust met het hoog gezongen The Deepest af te sluiten, laat de groeimogelijkheden van de band horen.

Blijkbaar hebben we hier nog maar een stukje Allusinlove mogen ervaren. It’s Okay to Talk is minder gericht op het Engelse publiek. Het is een recht toe recht aan album waar er in de Verenigde Staten meer liefhebbers voor te vinden zijn. Of ze daar een plek in het massale aanbod kunnen opeisen betwijfel ik. Kwalitatief gezien zit het echter zo sterk in elkaar dat ze tussen de vaandeldragers wel een vaste standplaats verdienen. De niet misselijke Britse indieproducer Catherine Marks zorgt voor dat gevoel van thuiskomen.



  1. Full Circle
  2. All My Love
  3. Lucky You
  4. Sunset Yellow
  5. All Good People
  6. Bad Girls
  7. Lover I Need A Friend
  8. I'm Your Man
  9. Happy Eyes
  10. It's Okay To Talk
  11. The Deepest