×

Aldous Harding

Party

Geschreven door: Karel Alleene

Uitgebracht door: 4AD

Party Aldous Harding Alternative 4.5 Aldous Harding – Party Written in Music https://writteninmusic.com

Een wetenschappelijke onderbouw kunnen we helaas niet verschaffen, maar soms weet je onmiddellijk: ‘dit is het’. Je hebt net het eerste nummer beluisterd van een langspeler die je voor de rest onbekend is, maar ergens diep binnenin vond er een klik plaats die een reeks associaties op gang bracht. In het geval van Party dachten we aan Ocean Beach van Red House Painters, I See A Darkness van Bonnie Prince Billy en korrelige zwart/wit foto’s van verlaten industriegebieden. Of om het met de woorden te zeggen van cameraman John Alton (die film-noir klassiekers als Raw Deal en T-men visueel verzorgde): ‘There is no doubt in my mind that the most beautiful music is sad, and the most beautiful photography is in a low-key, with rich blacks.”

Party is tevens een low-key langspeler, zowel qua omvang (slechts negen nummers) als behandelde thema’s. Harding maakt van haar hart geen moordkuil. Tegelijkertijd splitst ze de luisteraar geen particuliere bekentenissen door de maag zoals een Lana Del Rey wel doet. Een mooie illustratie van Hardings aanpak is titelnummer Party waarin ze klinkt als een onzekere puber: ‘If there is a party, will you wait for me?’ zingt ze met een trillerige stem die het midden houdt tussen Minnie Mouse en PJ Harvey. Het lijkt ons trouwens sterk dat je na het beluisteren van Aldous Harding onbewogen terug in de dagelijkse tredmolen stapt. ‘When you’ll die, babe/There’s a fall in my head” declameert ze in Horizon. Op zulke momenten wordt het koud onder de hoofdtelefoon.

In tegenstelling tot haar gelijknamige debuut beschikt dit nieuwe album over een rijker klankpallet. De licht verontrustende klinkende ritmebox in Blend, een roepend kinderkoortje (hey!) dat uit het niets opduikt in Imagining My Man, de goudbruin klinkende gitaar in Living The Classics: het zorgt ervoor dat de luisteraar voortdurend met gespitste oren luistert. De aanwezigheid van producer en muzikale begeleider John Parish (Eels, PJ Harvey) is daaraan niet vreemd. Hij is nooit prominent aanwezig à la Daniel Lanois, maar zorgt ervoor dat muzikanten vooral als zichzelf klinken.

Party heet je vanaf de eerste luisterbeurt warm welkom en nodigt uit tot nieuwe draaibeurten. Dit album zal je nooit helemaal doorgronden, wat meteen de charme is van dit soort muziek.



  1. Blend
  2. Imagining My Man
  3. Living The Classics
  4. Party
  5. I'm So Sorry
  6. Horizon
  7. What If Birds Aren't Singing They're Screaming
  8. The World Is Looking For You
  9. Swell Does The Skull
  10. Elation