21 Eyes Of Ruby
Conquer the World pt. 5
De zware progrock van 21 Eyes Of Ruby oogstte de afgelopen jaren al de nodige lovende kritieken. ‘Geschenk voor de Nederlandse alternatieve rockscene’, was een van de vele complimenten die voorbij kwamen. Onder het motto ‘verover de wereld in 21 stappen’ is er nu het nieuwe album Conquer The World pt. 5. Strikt genomen hebben we dus nog 16 albums tegoed de komende decennia.
Deze nieuwe release van de Limburgers klinkt als een klok en laat een band horen die internationaal mee kan. Wie weet zijn de heren straks bij Conquer The World pt. 21 wel op dezelfde hoogte als Tool, The Mars Volta of Porcupine Tree aanbeland. Aan de dadendrang van de band kan het niet liggen: het trio brengt bijna ieder jaar wel een album of ep uit.
Een aantal tracks op de nieuwe plaat laat zware, ritmisch sterke en op Amerikaanse leest geschoeide rock horen. Goede muziek, maar niet het interessantste wat 21 Eyes Of Ruby in de aanbieding heeft.
Het onrustige, maar tevens beheerste Until The End laat oriëntaalse invloeden horen en is een van de betere tracks. Het te vroeg eindigende She Smiles Like A Machine Gun is een hypnotiserend nummer dat zowel een falsetstem als koorzang laat horen. Maar er is meer: het korte en lezenswaardige verhaal op muziek, Black Bird wordt gemixt met het heftige Boy In The Attic hetgeen een indringend en ontroerend albumhoogtepunt oplevert.
21 Eyes of Ruby leidt de luisteraar in diverse richtingen: de hieropvolgende interpretatie van Edgar Allan Poe, Ms. Metzengerstein kent boeiende passages en wordt na vijf minuten door de loodzware riffs van Legacy Of Cold uiteen gereten. In de laatste vijftien minuten doet de band het wat kalmer aan met drie relatief rustige stukken. Vooral het rijkgeschakeerde Rigor Mortis en het gevoelige Horatio Moustachio vallen op. Het zijn nummers als deze die van 21 Eyes Of Ruby een interessante band maken en die van Conquer The World pt. 5 meer maken dan een lekker stevig progrockalbum.