Achter 1115 schuilt het duo Fehler Kuti en Grey, twee radicale zielen die elkaar twee jaar terug vonden. Met Post Europe brengen ze een bizar maar hypnotiserend album uit.

Het duo experimenteert volop, zoveel is duidelijk. Improvisatie en wilde jamsessies zijn hun terrein, waarbij ze onder meer gebruik maken van pulserende ritmes en krautrockerige klanklandschappen. Na een eerste EP The Drowned World (vernoemd naar het boek van auteur JG Ballard) is er nu dit door Markus Acher en Cico Beck (The Notwist) geproduceerde full album.

Grey zorgt voor percussie, bas en synths terwijl Fehler loops en vocale manipulaties creëert. Krautrock en psychedelica vinden elkaar en vormen zo een surrealistische toekomstvisie waarin het duo het onderbewuste van de luisteraar manipuleert. Een soort dromenland dat de luisteraar bedwelmt en bij het nekvel grijpt.

Post Europe verwijst vanzelfsprekend naar de Brexit (Imperial Luv) en naar de vele moeilijkheden die Europa anno 2017 meemaakt. De kaarten zijn geschud en veel zekerheden steunen nu op zeer wankele basis. Het duo maakt van zijn album daarom een grensverleggend iets ; een dansbaar festijn waarop de meest bizarre invloeden (Angela Merkel, BMW, het afrofuturisme van Sun Ra) opduiken.

Hypnotiserend en trance-opwekkend, zo zou je het geheel kunnen omschrijven. Want de consistentie van dit Post Europe is meer dan opmerkelijk. Hier afzonderlijke tracks uit isoleren zou onrecht doen aan de waanzinnig knap in elkaar gestoken muzikale collage. Zo is het album écht een album, letterlijk een verzameling van aan elkaar hangende passages.

Fehler en Grey zijn twee creatieve maniakken die op Post Europe een soort muzikale orgie houden. Intellectualistisch (zo bestaat de bio uit een complex interlinked voetnotenapparaat) en politiek (Boris Johnson Gave Me A Gun bijvoorbeeld of het voor zich sprekende Calais 90210) geïnspireerd, maar vooral neigend naar Kunst met een grote K. De soundscapes van het krautrockende duo doen dromen, en dat vanaf opener Gloom.

Achterliggend hoor je hoe het duo hier een manifest aan maatschappijkritische opmerkingen, o.a. de vluchtelingenkwestie (Camps & Jungles), raciale en sociale ongelijkheden (Negerplastik), het neoliberalisme, de steeds groter wordende ongelijkheden,.., maakt. Post-Europe is groovy en dansbaar, maar brengt vooral een humane boodschap.