×

Recensie

Alternative

15 oktober 2017

Snapped Ankles

Come Play The Trees

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Leaf

Come Play The Trees Snapped Ankles Alternative 4 Snapped Ankles – Come Play The Trees Written in Music https://writteninmusic.com

Snapped Ankles komt vertaald neer op ‘gebroken enkels’. Zal dat het resultaat zijn van  het constant struikelen over losliggende takken in een dicht bezaaid  bos? Wij zijn wel zo onhandig en het is ons dan ook dikwijls overkomen. Met debuutalbum  Come Play The Trees van deze Londense band beleef je het keer op keer weer en kom je vol blauwe plekken, gekneusd en gebroken het bos uit gewaggeld. Synthpunk en krautrock ontmoeten elkaar bij Snapped Ankles en maakt onderweg onnodig veel gewonden. Dit is nooit de bedoeling geweest, maar de band klinkt zo chaotisch overstuurd, onbesuisd en vooral hardwerkend dat er een grote verantwoordelijkheid ligt bij de luisteraar: na afloop van Come Play The Trees moeten we we allemaal oorpijn, hoofdpijn en pijn aan de ledematen hebben van het dansen. Zo niet, missie gefaald.

Inmiddels is er door de band een grote live-reputatie opgebouwd waarbij het concept “bomen” wel erg letterlijk wordt genomen. Zo zijn de bandleden altijd gehuld in takken en vormen zelfgemaakte boompercussie, boomsynthesizers en boom-microfoons een belangrijk deel van hun livesetting. De wilde, jamgerichte aanpak van hun shows zorgt vervolgens voor een extra ritualistisch en wild spektakel, vol drum cirkels en liedjes met overstuurde punk, noise en krautrock.  Soms vinden deze evenementen plaats in het bos, een arcade speelhal, of natuurlijk concertzaal. Maar net zo makkelijk jammen ze in een museum, samenwerkend met visuele kunstenaars of juist om cultfilms (zoals David Lynch zijn Blue Velvet) van compleet andere montage- en soundtrack voorzien. Zo past Snapped Ankles altijd precies in de omgeving, als een goed gecamoufleerde boom.

Natuurlijk moest er een debuutalbum komen, nadat eerder dit jaar al een EP werd uitgebracht als voorproefje. Opvallend is te horen dat dit album vol staat met ‘echte’, gestructureerde liedjes in plaats van de wilde livesessies. Enkel de krautrockjam  Jonny Guitar Calling Gosta Berlin – dat zijn liefde verklaard voor zowel Jean-Luc Godard als Nicholas Ray – gaat geheel in stijl ellenlang door. Heerlijk, dat is dan ook de absolute toptrack. Gelukkig betekent de korte speelduur van de nummers niet dat er aan lawaai, energie en eigenzinnige  percussie geluiden is ingeboet. De openende titeltrack klinkt al gelijk vreemd en psychedelisch, met blokfluit-achtige tonen, slagwerk dat nog het meest doet denken aan een xylofoon, uit de bocht vliegende synth-partijen, beats en zwaar vervormde zang; ritmisch en bezwerend, maar toch ook chaotisch. Hadden we al gezegd dat je dit album hard moest draaien voor maximum impact? Hanging with the Moon en I want my Minutes Back zitten barstensvol synthnoise, knarsende gitaren, stuiterende ritmes en op hol geslagen zang. Altijd aanwezige taperuis wordt soms versterkt om het geheel nog een extra gruizig en analoog tintje mee te geven.  Rauw, Rauwer, rauwst. Enkel op de laatste 3 tracks gaat het gas eraf en komen we in meer postpunk-achtige sferen. Waarom? We waren er nog niet klaar voor om onze kater te verwerken. Het zijn geen verkeerde tracks, maar de betrekkelijke stilte voelt te abrupt.

Snapped Ankles is  in zijn korte bestaan al uitgegroeid tot een unieke band die invloeden van noise, synthpunk, krautrock en postpunk geheel naar eigen hand zet. Qua presentatie, energie en geluid is er momenteel ook geen band die hier enigszins op lijkt. Vreemd, geschift en op hol geslagen, maar altijd ritmisch en catchy. Wellicht dat een meer jamgerichte aanpak op het volgende album niet zou misstaan. De energiedip op het eind zorgt er helaas ook voor dat dit geen perfect visitekaartje is geworden. Toch, de liefhebber van eigenzinnige en vooral energiek muziek moet dit gehoord hebben.



  1. Come Play the Trees
  2. Hanging With the Moon
  3. I Want My Minutes Back
  4. Jonny Guitar Calling Gosta Berlin
  5. Let's Revel
  6. Tuesday Makes Me Cry
  7. The Invisible Real That Hurts
  8. True Ecology
  9. Come Play the Trees Outro